Enigma zvana - masonerija

IZ tragične činjenice da je slikar Dragan Malešević Tapi, jedan od privedenih u akciji srpske policije, poznat po svojim svojevremeno prilično zamagljenim javnim nastupima na temu masonerije, tajnih službi i nerazjašnjenih ubistava, iznenada preminuo u prisustvu vlasti, Šešelj kao **verni** zaštitnik srpskih nacionalnih interesa je, nedvosmisleno, utvrdio da je za pripremanu a policijskom akcijom osujećenu terorističku zaveru, kako ju je na konferenciji za novinare okarakterisao Dušan Mihajlović, ministar srpske policije, odgovoran sukob dve prestoničke masonske lože sa nedvosmislenim i negativnim inostranim uticajem.
Umrlica za Suverenog Generalnog Komandera, brata Dragana Maleševića Tapija, nosioca 33. stepena Škotskog rituala, objavljena 2. novembra ove godine, potvrdila je njegovu određenu pripadnost organizaciji slobodnih zidara, koji su kod Srba poznatiji kao masoni. I njegova sahrana na Centralnom groblju u Beogradu, izazvala je dodatnu medijsku pažnju jer je, uz sveće i pravoslavni obred, ispraćen sa ličnim masonskim regalijama.

U ŽIŽI INTERESOVANJA
TRAGIČNA slikareva smrt okolnosti u kojima se ona dogodila, uz neprekidno licitiranje informacija ko su sve srpski masoni još jednom je izazvala lavinu napisa, tumačenja i izjava u medijima. Tako je, gotovo zakonomerno, masonerija ponovo došla u žižu javnog interesovanja, potvrđujući tezu da je ona **dežurna** tema skoro uvek u situacijama kada ima potrebe da se bavljenjem njome, a naročito ko su ti masoni, zamagle neki drugi i aktuelniji politički, kulturni ili kriminalni procesi i njihovi akteri.
Masonerija kao jedna od velikih i stalnih tema ne samo kod nas, već i u svetu (najsvežiji su primeri ovakvog bavljenja masonerijom letošnje otvranje ka javnosti Ujedinjene Velike Lože Engleske koje je usledilo posle, čak i parlamentarnih rasprava o njenoj štetnosti, ili prilično oštri prošlogodišnji javni sukobi i televizijska debata na **pluralističkom** masonskom nebu Francuske, da se za ovu priliku ne pominje svojevremena planetarna afera i skandal oko lože **P2** i njenog Velikog Majstora Lića Đelija), ponovo je doživela kulminaciju javnog interesovanja i znatiželje koja se, najčešće, dovodi u kontekst njenog negativnog delovanja proisteklog iz same prirode ove moderne, građanske institucije, a to je njena tajnovitost, zatvorenost, međunarodna povezanost i njeno aktuelno članstvo.
Ciklično bavljenje masonerijom kao dežurnom temom kod Srba kao da ima nekoliko zakonomernosti. Tako je 1982. godine Boško Matić, nekadašnji pripadnik Udbe Jugoslavije, koji je u okviru svojih zaduženja u toj proskribovanoj tajnoj političkoj policiji svojevremeno radio na praćenju i prisluškivanju preživelih beogradskih masona krajem pedesetih i početkom šezdesetih godina, objavio vrlo čitan feljton u vreme kada se lomila dalja politička sudbina Jugoslavije u posttitovskoj eri. Očigledna je bila namera, ne samo autora tog feljtona, da se i preko ovakvih napisa testira politička javnost i njeni istakntui akteri na temu, kazano jezikom ondašnjeg političkog vokabulara, povezanosti ovdašnjih **reakcionarnih** masona sa američkim, **imperijalističkim**, neprijateljima samoupravnog socijalizma.

KOSMIČKI ZAGRLJAJ
KAD god je nekog političkog aktera valjalo diskreditovati oprobano sredstvo je bio napad sa antimasonskih pozicija. Čim je krajem 19. veka osnovana loža **Nemanja** u Nišu, čiji je istaknuti član bio književnik Stevan Sremac, došlo je do napada na nju i njen protivsrpski karakter na stranicma organa leberala **Stara Srbija**. U nizu članaka pod zajedničkim naslovom **Makedonija**, čiji je podnaslov **Propaganda fide** odveć jasan (1895), napisano je da su **farmazonska društva u Srbiji i na Balkanu jedan oblik austrijske propagande, koja imaju svoj centar u Pešti. I po samim ličnostima... vidi se vrlo lepo da je ta farmazonska misija austrijska misija**.
U zanimljive preduzete akcije tadašnjih srpskih masona, sračunatih na ublažavanje javnog denunciranja, ide i odlazak Andre Đorđevića, člana tadašnje lože **Pobratim** kod Stojana Ribarca, ministra unutrašnjih dela koji mu je izjavio da **sažaljeva slučaj što je izašao onakav napad na slobodno zidarstvo** napominjući da mu je po toj istoj stvari govorio i sa jednim svojim prijateljem. Šef srpske policije je ondašnjem istaknutom masonu dao **svoju reč da će on slobodnom zidarstvu dati eklatantnu satisfakciju i da neće više dozvoliti da izlaze onakvi napadi u onim političkim listovima na koje on može imati uticaja**.
Najčešća meta antimasonskih napada kod Srba bila je tzv. odbrana nacionalnih interesa i pravoslavlja. Ostalo je zabeleženo da je Miloš Marković u pamfletu **Slobodni zidari i socijal-demokrata** (Kragujevac, 1894) istakao da je **farmazonstvo za nas štetno. To su njegove kosmopolitske težnje, njegovo neobaziranje na nacioalne aspiracije... Za opšti kosmopolitski zagrljaj među ljudima još je vrlo daleka mogućnost i u onim krajevima sveta gde su nacionalne težnje već zadovoljene, a kamoli u nas gde smo tek u početku nacionalne faze, koju mi ne možemo i ne smemo preskočiti**.

KO SU OVDAŠNJI MASONI?
NI govornica ondašnje Narodne skupštine nije bila uskraćena za tirade i napade na srpske masone. Povodom rasprava o dopunama Zakona o udruženjima i zborovima, opozicioni poslanik i radikal Stevan Veselinović je tražio da se zabrane tajna udruženja kao što su **farmazoni, Nazareni i spiritizam** jer oni, po njegovom mišljenju, negativno utiču i rastaču pravoslavlje. Tadašnji ministar prosvete i crkvenih dela mason Andra Đorđević **ustao je namah, i priznavši da je i sam slobodni zidar, odlučno je odbio sve napade na tu humanu kulturnu i patriotsku ustanovu**.
Mnogo godina kasnije, sredinom osamdesetih, ne samo u srpskoj javnosti, bila je podignua prava javna bura objavljivanjem knjige Zorana D. Nenezića **Masoni u Jugoslaviji 1764-1980.** ili **u vreme oživljavanja rada Velike Lože Jugoslavije (1990), čiji je prvi Veliki Majstor postao upravo Zoran D. Nenezić... Od tada je interesovanje javnosti i medija usmereno pre svega na odgonetanje jednog pitanja: Ko su ovdašnji masoni? Pominju se mnoga imena, a ona iz sveta politike i javnog života privlače najviše pažnje**.
Što se Šešeljevih tvrdnji tiče, da su u ubistvo policijskog generala Buhe umešani masoni, Nebojša Čović, potpredsednik Vlade Srbije, izjavio je da **nije ni u kakvom kontaktu sa njima (masonima) i po tom pitanju gospodin Dušan Mihajlović mogao bi da da kompetentan stav**. Čović je, ujedno, zatražio da se obelodani koji su sve političari masoni i u kojim ložama sede. Skoro da je očigledno i indikativno da su ministri policije kod Srba jedini zaduženi za masone i njihov rad.

V. N.


Nastavlja se