Najava raspada zemlje

PIŠE: ZORAN D. NENEZIĆ
DO KOJE mere se njihov uporni rad već osećao svedoče i dva politička reagovanja, sa tadašnjeg komunističkog vrha i od visokog diplomatskog predstavnika tada ponovo bratskog Sovjetskog Saveza, sa kojim je Jugoslavija, uoči sovjetske vojne intervencije u Mađarskoj (1956), normalizovala odnose. Domaće reagovanje je došlo od zvaničnog organa **Borbe**, koja je oštro napala Akademiju nauka, upravo zbog prevelikog uticaja **građanskih elemenata** u njoj. Sovjetski diplomata u Beogradu Stackejevič je svojim **jugoslovenskim drugovima** rekao da se u **Jugoslaviji oseća oživljavanje i veliki uticaj masonerije u naučnom i kulturnom životu**, dodajući da je i predsednik Akademije u Beogradu Aleksandar Belić mason. Sovjetsko tumačenje je bilo jednostavno - **to je orijentacija naučnika i inteligencije prema Zapadu, koja je Đilasa dovela u tabor neprijatelja socijalizma**.
Povodom Đilasove knjige **Nova klasa**, članovi jugoslovenske lože su organizovali njeno prevođenje i diskretno širenje njenih ideja koje su, i po njihovom mišljenju, bile **najubitačnija kritika jugoslovenskog socijalizma i Brozovog vladanja**.
Sa SPC i inicijativama o vršenju pritiska na patrijarha Germana, zbog njegovog popustljivog stava prema vlastima, kontakte je u ime lože održavao Dragoslav Stranjaković. On je na jednom sastanku lože već tada izneo tačnu konstataciju da je jugoslovensko komunističko rukovodstvo teorijski i praktično propalo i **da se država pretvorila od ideološke u policijsku... Oni se drže samo policijom i nešto im znače još samo ovi stari kadrovi, dok mlađi ne znače ništa...**.

PROTIVREČNOSTI KOMUNIZMA
POSLE sovjetske intervencije u Mađarskoj, mnogi sastanci lože bili su posvećeni tom, ali i pitanju budućnosti komunističke vladavine, na kojima su se, gotovo proročki, izdvajala mišljenja Miškovića i Gašparovića-Cihlera da će propast komunizma nastati zbog njegovih unutrašnjih problema i protivurečnosti, a da će se iz Mađarske i Poljske proširiti na ceo sovjetski blok, pa i sam SSSR.
Neka njihova razmišljanja i analize buduće jugoslovenske zajednice bila su anticipacija onoga što će se dogoditi kroz četrdesetak godina: **... U Jugoslaviji nema danas zajedničkog interesa... ako Jugoslavija ne može da se održi onda treba deoba da se izvrši tek kada Srbi osiguraju svu vlast u svojim rukama i kad će od njih zavisiti gde će biti njihove granice... Treba da budemo mudri da dočekamo vreme da imamo vlast u rukama, jer smo dovoljno moćni da Srpstvo očuvamo u jednoj državi... i da stvarno bude sve ono što je naše da se ne desi da nam postave granicu na Drini... na etničkoj bazi da bude povučena linija, ali da to ne učinimo pre nego što to bude od nas zavisilo.** Ko je i koliko spremno dočekao to vreme pokazali su događaji poslednjih sedam godina!
Jugoslavija je 1954. godine potpisala ugovor o savezu, političkoj saradnji i uzajamnoj pomoći sa Grčkom i Turskom (Balkanski pakt), preko koga je Jugoslavija bila indirektno uključena u bezbednosni sistem NATO-a. U slučaju da se ugovor, po isteku njegovog važenja ne raskine, kako je njime predviđeno, obnavlja se njegova važnost. Ovaj ugovor nije raskinut. U sklopu daljih spoljnopolitičkih poteza Brozove Jugoslavije, slede **istorijski** razgovori sa Haileom Selasijem, etiopskim carem (kod koga je bankarski sistem i sistem državne uprave konstituisao Herman Nojbaher, ratni zločinac osuđen na dvadeset godina robije u Beogradu 1952. godine, odakle je otputovao slobodno u Adis Abebu samo nekoliko meseci posle presude), Bandunška konferencija, koja utemeljuje budući **pokret nesvrstavanja**, susreti sa Nehruom i Naserom.

POMOĆ ZA - RAZLAZ
JOŠ jedan ratni zločinac iz Drugog svetskog rata sa teritorije Jugoslavije bio je pod zaštitom velikog prijatelja tadašnje titoističke Jugoslavije, Gamala Abdela Nasera. Jerusalimski muftija EL Huseiniji, imao je i čin SS-grupenfirera, najodlučnije je uticao na stvaranje i izvršavanje zlodela SS-muslimanske divizije **Handžar**, poznate po svojim zverstvima tokom rata. Iako je bilo očigledno da je ratni zločinac, uspeo je tokom 1945. godine, preko Švajcarske i Francuske, da se domogne Egipta 1946. godine, u kojem je boravio do 1959. godine. Pored njega, Naser je deo svog ličnog obezbeđenja regrutovao od većeg broja pripadnika nekadašnje **Handžar** divizije. Jugoslavija je, za račun odvajanja od sovjetskog bloka, dobila od zapadnih država i SAD veliku materijalnu i finansijsku pomoć od nekoliko milijardi dolara (učešće SAD je iznosilo 82,5+odsto+). U vreme, u suštini, ilegalnog organizovanja masona u Beogradu, sa jasnom antikomunističkom osnovom, moralna i materijalna pomoć koja im je stizala iz SAD naslanjala se na dopunu Deklaracije o principima Konferencije VM Severne Amerike (baš 1948) kojom **... masonerija proglašava komunizam suprotan integritetu ličnosti, destruktivan u odnosu na osnovna prava koja su božansko nasleđe svih ljudi i istovetna osnovnim masonskim principima i veri u Boga**.
Američki slobodni zidari pružaju izvesnu pomoć onima koji se ne mire sa postojećom stvarnošću, a njih je bio relativno mali broj i sa minimalnim prostorom za delovanje, s obzirom na totalitarističko ustrojstvo vlasti, a sa druge strane, zvanični faktori američke i evropskih administracija pružaju ne samo finansijsku pomoć Brozovom autokratskom režimu vladanja, u pragmatizmu i interesima blokovsko-hladnoratovske borbe (otuda ima i takvih primera da je rad Radio **Slobode** i Radio **Slobodne Evrope**, za račun CIA-e organizovao Rajnhard Gelen, bivši Hitlerov obaveštajni stručnjak za Sovjetski Savez).
U tim vremenima bilo je previše iluzija, pa je, ponet opštom situacijom **zapadnog** smera skretanja Jugoslavije, jedan slobodni zidar uputio obrazloženi predlog Moši Pijade (član lože **Pobratim**, primljen pred Prvi svetski rat) kojim je inicirao ponovno osnivanje VL jer je smatrao da bi to bilo u korist **razbijanja ekonomske blokade... i moglo je pomoći uspostavljanju boljih ekonomskih veza sa zapadnim kapitalističkim zemljama**.

JALOVE REFORME
NA unutrašnjem planu sprovode se razne vrste eksperimenata, upakovane u klasičnu demagošku retoriku, ali sa jasnim ciljem da Broz, koristeći se postojećom klackalicom Istok-Zapad, ostvari unutrašnju reformu Jugoslavije na bazi modela 4 kongresa Kominterne - **dekomponovanju** Jugoslavije kao **tamnice naroda**, za koju svu odgovornost snose hegemonistički Srbi. Na spoljnopolitičkom planu, on koristi priliku koja mu je pružena, da većinu novooslobođenih zemalja zadrži, zajedno sa drugim činiocima, podalje od svojetskog bloka i njegove sfere uticaja. I taj zadatak on izvršava besprekorno, učestvujući u stvaranju pokreta nesvrstnaih (1961). Tada se, ponovo, javljaju usamljeni glasovi o njegovom ambivalentnom odnosu sa slobodnim zidarstvom (poznato krstarenje po afričkim državama početkom 1961. kada je, po izjavama njegovih prisutnih saradnika, često izbivao sa broda **Galeb**, odlazeći na **nekakve masonske sastanke**).
Katolička crkva, održavanjem svog Drugog koncila (1961-1963), kao i njegovim odlukama, a posebno otvaranjem **ekumenskog** dijaloga i sa nevernima, pa time i komunistima, nalazila je novu formulu zadržavanja svog globalnog položaja i uticaja. Rad Koncila nije protekao bez sukoba konzervativnog i progresivnog, realističkog krila njenih velikodostojnika. Tad se iz redova ovih prvih reaktiviraju stare optužbe o **komunističko-jevrejskoj zaveri** u kojoj učestvuju i neki **jugoslovenski komunistički lideri Broz, Kardelj, Pijade, Bebler** (M. Pinej, Rim, 1962).
Masoni u Zagrebu su u prvim posleratnim godinama bili pošteđeni posebnog tretmana Udbe i sličnih institucija. On se, u tim godinama, uglavnom odnosio, na aktivnosti onih članova nekadašnjih loža koji su im bili zanimljivi zbog njihove moguće obaveštajne aktivnosti za neku od službi Francuske, Italije, SAD, V. Britanije. Nekoliko bivših slobodnih zidara je, samoinicijativno ili po pozivu, dalo opširnije informacije o aktuelnom stanju među masonima u Zagrebu i većim gradovima u Hrvatskoj u kojima je bilo preživelih masona.
Jedan broj masona iz Hrvatske bio je aktivno uključen u partizanski pokret i neposrednu posleratnu obnovu kao simpatizeri ili članovi komunističke partije (ministar Mate Jakšić, Đuro Oberzen, Bogdan Stoisavljević, Lav Grizogono, Josip Kodl, Ivan Fišer, Josip Peteh, Lav Mirski, Vuko Jovanović, Branko Muačević, Alear Kraljević, Armin Borović, Eduard Mendler, Miho Soljačić, Milan Radeka...)

NASTAVLJA SE