Ozidali kraljevinu

Piše: Zoran LJ. Nikolić

POČETKOM Prvog svetskog rata veliki majstor Đorđe Vajfert je, po izlasku iz Srbije organizovao rad Vrhovnog saveta Srbije u Marselju, u potpunosti u dogovoru sa Pašićem.
Kongres masona savezničkih i neutralnih zemalja 1917. godine u Parizu, na kojem su srpski masoni ravnopravno učestvovali, inicira formiranje kasnijeg Društva naroda, preteču današnjih Ujedinjenih nacija, a daje i podršku pokretu za ujedinjenje jugoslovenskih naroda. Tada Pašić traži što čvršće kontakte sa francuskim masonima, znajući za njihovu moć i svoju stratešku "nevolju" - gubitak saveznika Rusije. Tadašnja vlada uviđala je ogroman značaj slobodnih zidara na Pariskoj mirovnoj konferenciji, jer je većina delegata bila unutar masonskog reda, pa je definitivno ogroman uticaj ovih ljudi bio presudan za stvaranje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
Država, čijem smo raspadu bili svedoci proteklih petnaestak godina, imala je velike protivurečnosti i unutar masonskog života. Vrhovni savet Srbije predložio je da se u novoj državi (SHS) formira velika loža simboličkih stepena, a da Vrhovni savet Srbije preraste u Vrhovni savet škotskog rituala Jugoslavije.
PRVI veliki majstor bio je Đorđe Vajfert, posle 1934. godine Dušan Miličević, a posle njega, do 1940. godine Andra Dimić. Tri zagrebačke lože prihvatile su tu inicijativu, dok su dve pokušale da osnuju svoju ložu.
Tako je 9. juna 1919. godine formirana Velika loža Kraljevstva SHS "Jugoslavija". Interesantno, sama država je tek 10 godina kasnije ponela ovo ime.
Jedna od tadašnjih ideja bila je i da se na njenom čelu nađe sam kralj Aleksandar Karađorđević, koji je i sam bio visokokotirani slobodni zidar.
Velika loža "Jugoslavija" bila je, kako se to masonskim žargonom kaže "samouspavana" pre samog početka Drugog svetskog rata, 1940. godine, zbog objektivne opasnosti koja je slobodnozidarskom redu pretila od nastupajućeg nacizma. Upravo taj period, tokom najvećeg svetskog ratnog sukoba u istoriji, smatra se i najvećim pogromom masona. U velikoj meri u njemu su učestvovali i srpski poklonici Dimitrija LJotića.
U Beogradu je, u nemačkoj organizaciji, 1941. i 1942. godine održana i antimasonska izložba, pod budnim okom LJotićevog čoveka Milana Banića, koji je bio vatreni zagovornik protiv slobodnih zidara. Banić je pre rata i sam bio mason, ali je izašao iz reda, pored ostalog, tvrdeći da je za smrt kralja Aleksandra u Marselju bio direktno kriv sukob koji je jugoslovenski vladar imao sa slobodnim zidarima Francuske.
POSEBNO je važno pomenuti da su unutar slobodnozidarske organizacije pre Drugog svetskog rata značajna imena zauzimali i ljudi koji su posle ratnih sukoba ostavili veliki trag na potonju SFRJ.
Tako je Miroslav Krleža bio mason, dok se među kasnijim komunističkim prvacima pojavljuje i Moša Pijade. Poznat je i ustaško-komunistički sporazum o međusobnom nenapadanju i saradnji, koji je potpisan u Lepoglavi, između Moše Pijade i tadašnjeg masona i ustaškog ideologa Mileta Budaka. Postoji indicija da je viši predsednik SFRJ Josip Broz takođe bio mason u nepriznatoj simboličkoj loži "Libertas", koji je u Zagrebu vodio poznati kasniji ustaški maršal Slavko Kvaternik.



"KONSPIRACIJA"

BEOGRADSKA čaršija odvajkada je bila neumoljiva i sa lakoćom je mogla da razobliči svaku tajnu i prevede je na nivo efektnog trača.

Tako je ulazak u masoneriju profesora Milana Bartoša dočekala na poseban način. Bartoš je bio, najblaže rečeno, govorljiv čovek, pa je njegov angažman obeležen rečima "ode masonska konspiracija u...".

(NASTAVLJA SE)