Sumnje Hitlera

Priredio: dr Dragoljub Nikić
NEMCI su, u Trećem rajhu, takođe radili na otkrivanju i proizvodnji atomskog oružja. Imali su veoma jak naučni kadar i tehnički potencijal, ali i uransku rudaču u Švebeskim planinama, koja je bila u procentu vrlo bogata "magičnim metalom", pa su sudbinu Hirošime i Nagasakija mogli da dožive američki, engleski ili ruski gradovi. Ali, na sreću, nacisti su, zbog nesmotrenosti i neobaveštenosti, izgubili vremensku trku u atomskom naoružanju koja je vodila samo jednom cilju: A-bombi!
Tek što su u časopisu "Priroda" 18. marta 1939. godine naučnici Halban, Žolio i Kovarski objavili da se pri cepanju urana otkidaju neutroni koji stvaraju snažnu eksploziju, dva nemačka naučnika iz oblasti atomske fizike šalju pismo Hitlerovom Ministarstvu rata. U tom istorijskom dokumentu naučnici Groh i Hartek upozoravaju Ministrastvo na mogućost otkrivanja i upotrebe novog eksploziva koji će u korist Trećeg rajha, preokrenuti rat, a zatim, kao veliki rodoljubi i članovi nacionalsocijalističke partije, savetuju Firera i Ministarstvo da se hitno i intezivno pristupi istraživanju i proizvodnji takvog oružja.
Međutim, na sreću čovečanstva, u Ministarstvu nisu posvetili posebnu pažnju takvom predlogu. Čak je odgovorni ministar, na mnoga zapitkivanja, rekao:
- Kakva atomska bomba! Kakvi bakrači! To je čista utopija!
BILO je to u proleće 1939. godine i Treći rajh se užurbano spremao za početak Drugog svetskog rata, koji će početi već prvog septembra. Nemački Generalštab je isuviše bio obuzet tenkovskim divizijama i vazdušnim ekskadrilama da bi se sada mogao baviti "kojekakvim automima i molekulima" koje su za ministra "bila čista nebuloza".
I sam Firer je na ove predloge naučnika gledao sa prezirom i sprdnjom, posebno kada je čuo da to oružje ne može biti gotovo ni za pet-šest godina, a za to vreme će, kazao je Hitler, svet biti pod njegovom jakom čizmom. Nemačka je uveliko radila na projektovanju raketa "fal 1" i "fau 2" i verovala u njihovu snagu i domet do Engleske.
A kada je ministar pošta, malo kasnije, na sednici Firerove vlade, u Trećem rajhu, pred svim ministrima, izneo plan o "superoružju", onda se vrhovni komandant Vermahta i vođa fašista narugao:
- Gle! Ministar pošta! On da vodi ratnu politiku! Zar on za nas da dobije rat...!
Možda je upravo ovo nepoverenje i podrugljivi smešak Firerov (kako su ga kasnije nemački naučnici u svojim memoarima zabeležili) usporio nemačku atomsku trku i uštedeo čovečanstvu milione i milione novih žrtava i patnji što bi ih donelo čovečanstvu apokaliptično oružje koje su na sebi, na kraju rata, osetili japanski gradovi Hirošima i Nagasaki.
IAKO je Treći rajh, s obzirom na vrlo visok stupanj hemije i tehnike, bio najpripremljeniji da prvi stigne do nuklearnog oružja, ignorantski odnos nacista prema nauci i naučnicima sasvim su usporili istraživanja. Nemačka u to vreme imala je iskusan naučni kadar izuzetno sposobnih atomskih fizičara i hemičara (kasnija ocena američkih i engleskih stručnjaka), međutim, kada se rat počeo otezati, a fašističke divizije na Istočnom i drugim frontovima slamati, posebno na ogromnom prostoru Rusije, ministarstvo Rajha počelo se sve češće obraćati naučnicima, apelujući na njih da požure sa otkrićima i proizvodnjom novog oružja.
Ali, treba reći da je u to vreme (1943) bilo kasno: Amerikanci su u trci već bili daleko odmakli u Ouk Ridžu i Lek Alamosu. Postojale su male šanse da i Nemci stignu, a još manje da ih prestignu. U svojoj knjizi "U potrazi za nemačkom atomskom bombom" Johan Gosmit je napisao da je Ameriku 1943. godine bila obuzela strepnja i strah da Treći rajh prvi dođe do A-bombe i da je upotrebi, ali je taj strah bio nepotreban.
A, baš u to vreme, u Čikagu se održavala velika izložba na kojoj je pokazano kako je Adolf Hitler neizmerno voleo vojničke parade i razne ratničke rituale - što je, često, bila "prazna puška", i patetika koja je na zapadu služila i za podsmeh (film "Veliki diktator" komičara Čarlija Čaplina).
(NASTAVIĆE SE)