Pismo kao zločin!

Piše: Ljubomir Tešić
MEĐU arhivskim dokumentima, koje Milan Aćimović nije, bežeći, poneo sa sobom ili uništio, nalaze se (originalna pisma) kompromitujući materijali i sledećih bivših ratnih zarobljenika, pa Državna komisija stavlja u zadatak organima OZN-e da "preduzme odgovarajuće korake i za ove narodne neprijatelje" (a dobro se znalo kakvi su to bili "odgovarajući koraci"):
Čedomir Đokić, sin Petra i Smilje, iz sela Zajača kod Loznice: Milanu Nediću je iz logora pisao krajem 1942. godine, čitav proglas u kome poziva nemačke i Nedićeve vlasti da se obračunaju sa "razbojničkim bandama", kako naziva partizane i NOJ.
Dušan Đorđević, iz sela Sipića, u svom pismu piše Nediću da je na njegovoj strani, pa moli da o tome posvedoči i Boško Bećarević.
Iz logora su Nediću napisali zajedničko pismo Radovan Polić i Dušan Atanacković, u kojem daju punu podršku Nediću u "spasavanju srpskog naroda od nemačkog istrebljenja" i stavljaju se na raspoloženje Srbiji u "borbi za opstanak srpskog naroda".
VASILIJE Nikinović, iz opštine Rošci, takođe se u svome pismu stavlja na raspolaganje Nedićevoj vlasti, a da je "moje opredeljenje iskreno i tačno, vlast se može obavestiti od Nikole Ljubića u opštini Rošci".
Milan Petrović, bivši činovnik Banske uprave Niš, u svom pismu veliča Nedića i takođe se stavlja na raspoloženje njegovoj vlasti kada se vrati iz logora.
Radomir Mijajilović, artiljerijski kapetan bivše jugoslovenske vojske, rodom iz Srbije, žena mu se zove Jovanka, hvali Nedića i želi da "stupi u njegove redove za spas Otačastva".
Borivoj Kuncuj, kapetan bivše jugoslovenske vojske u žandarmeriji, rodom iz Donjeg Milanovca: stavlja se na raspoloženje Nediću. Njegova je porodica za vreme okupacije živela u Gornjem Milanovcu, pa ga OZN-a mora i tamo tražiti i hapsiti, ukoliko se naravno, vratio u zemlju...
Miloš Milić, rezervni major bivše jugoslovenske vojske, rodom iz Jelinske Stene kod Užičke Požege, ima ženu Gospavu i sinove i ćerku. On u svome pismu Aćimoviću glorifikuje Nedićevu vladu. U ovoj glorifikaciji "ide do poltronstva".
SVETISLAV Pantović, rezervni poručnik iz sela Visoka, srez Arilje, ima oca Radojka i brata Peru, on u svome pismu iz nemačkog logora upućenog Aćimoivću izražava "pune simpatije prema Nediću i njegovoj vladi".
Todor Radenković, kapetan bivše jugoslovenske vojske, rodom iz Niša gde mu je za vreme okupacije živela familija (žena, dva sina i kći), u pismu iz logora javlja da se stavlja na raspoloženje Nediću čiju vlast glorifikuje do poltronstva kao što to čini i Miloš Milić.
Dimitrije Mihailović, rezervni podoficir bivše jugoslovenske vojske, rodom iz Srbije, ali se ne zna mesto. U pismu kaže da je njegov otac, sada počivši, bio lični prijatelj sekretara Aćimovića, Ivana Banjalića. U pismu Nediću koje završava sa "hajl Hitler", ne samo što se stavlja na raspoloženje "spasiocu Srbije i Srba od nemačkog istrebljenja već veliča i Treći rajh i priznaje svoju izdajničku ulogu u zarobljeništvu..."
NA adresu OZN-e za grad Beograd stižu i ove "optužujuće prijave" protiv sledećih lica:
Negosava Nikolić, iz sela Zuca, okruga beoradskog (veliča u pismu iz logora Nedića i stavlja se na raspolaganje njegovoj sili; brat Živko Nikolić za vreme okupacije bio predsednik opštine Zuce), Budimir Jočić, iz sela Brajkovca kod Lazarevca, u pismima takođe veliča Nedića i stavlja mu se na raspolaganje, Čedomir Andrejević, bivši policijski pisar iz Ćuprije, ima sina Miodraga koji je bio u Nedićevoj vojsci, u toku rata pušten iz logora u Nemačkoj, pa u pismu glorifikuje Nedića i stavlja se na raspoloženje njegovoj vlasti.
Slavko - Slava Živković, iz sela Klenj, srez golubački, takođe se, u pismu Aćimoviću, ministru policije Srbije, stavlja na raspolaganje "novim vlastima" i veliča "spasilačku ulogu Nedićevu".
Naknadno je u arhivi ministra policije Milana Aćimovića pronađeno još kompromitujućih pisama srpskih ratnih zarobljenika u nemačkim "stalazima" koje su ovi pisali za vreme okupacije i veličali Nedićevu vladu i stavljali mu se na raspolaganje.
DRŽAVNA komisija piše OZN-i (za Beograd):
"Ova pisma treba uzeti kao osnovnu tačku za ispitivanje kasnijeg rada i rada po logorima i stava imenovanih prema komunizmu, Narodnooslobodilačkoj borbi i njenim sadašnjim tekovinama. Ako bi se time utvrdio teži zločinački rad pojedinaca, oni bi se u tom slučaju morali izvesti pred Vojni sud i primereno kazniti".
Ta lica su: Miroslav Stefanović, rezervni major bivše jugoslovenske vojske, i bivši šef dvorske garaže u Beogradu; on se nudi na raspolaganje Nediću i veliča njegovu vlast; da je na Nedićevoj strani i da je "ispravan u svojim stavovima to može da potvrdi i Danilo Stojanović" (proglašen za ratnog zločinca).
Dragoljub Jončić, bivši referent Ministarstva prosvete, iz Beograda, stavlja se na raspolaganje Nediću i sebe naziva "najvernijim prijateljem Vladimira Velmar Jankovića, Milana Aćimovića i generala Milana Nedića".
Radoslav Ilić, činovnik "Privilegovane agrarne banke" u Beogradu, iz Beograda, Nedića naziva "spasiocem Srbije i Srba" i stavlja se na raspolaganje njegovoj vlasti "čim dođe iz logora u Nemačkoj".
Dr Milan Glavinić, iz Beograda, veliča Nedićevu vladu i moli da ga uzm u svoje redove kada ga puste iz Stalaga".
(Nastaviće se)