Plamen svete ruke

MNOGA čuda vezana su za moći velikomučenika svetog Georgija, među kojima je i propali pokušaj Turaka da Dečane pretvore u džamiju.
Pošto su neke srpske crkve već pretvorili u svoje džamije, hteli su to da učine i sa dečanskom manastirskom crkvom. Za ovu svrhu dovedena je u Dečane silna turska vojska i mnogo njihovih verskih velikodostojnika sa njihovim poglavarom, da bi taj čin bio što svečaniji. Da ovo ne bi izazvalo bunu okolnih Srba, Turci su rasporedili svoju vojsku oko manastira i doneli dosta municije, koju su smestili u kulu zvonaru na velikoj kapiji. Glavni vojskovođa sa doglavnicima smesti se u najbolje odaje konaka i onda pozva igumane i monahe i predloži im da se poturče, u protivnom da odmah napuste manastir. Pošto su odbili da se poturče, iguman i bratija molili su, preklinjali, plakali, obećavali zlato, samo da Turci ostave manastir na miru, ali ništa nije pomagalo. Turci ih isteraše iz manastira i oni se povukoše u isposnice u klisuri više manastira. Čim su došli, Turci postaviše na kulu zvonaru nad kapijom svoj polumesec sa zvezdom, kao znak poturčenja. To su hteli da stave i na crkveno kube, ali zbog velike visine bez skele to nisu mogli odmah učiniti, pa su ostavili za docnije. Po isterivanju kaluđera, ostao je u manastiru samo još sveti kralj na koga Turci nisu računali.
PO dogovoru među Turcima, obred pretvaranja crkve u džamiju trebalo je da otpočne pred glavnim ulazom u crkvu. "Ceo prostor ispred crkve zastrt je ćilimima. U sredini, na počasnim mestima, nalazili su se zapovednik vojske Tatarin i ostali velikodstojnici. Za glavnog verskog starešinu određeno je mesto pred glavnim vratima sa južne strane. Kada su trube i talambasi oglasili početak svečanosti, vojska spolja radosno jurnu unutra i ispuni sav prostor oko crkve. Tada verski starešina poče da klanja na svom mestu." Prema sačuvanom predanju, u tom času dogodilo se pravo čudo:
"Zemlja se zatrese i figura lava stražara sa južne strane pored prozora svetog Đorđa otkinu se, pade na glavu verskog starešine i razmrska je.
Njegova krv i mozak poprskaše sve velikodostojnike oko njega. Istovremeno prepuknu svod paperte, polomiše se mermerne ploče među grobovima svetog kralja i svete Jelene i izbi čudan plamen, koji momentalno obavi crkvu iznutra i spolja i opali Turke, koji su stajali uza zid crkveni.
Ovim zbivanjima pridruži se i strašna oluja sa provalom oblaka, munjama i gromovima. Jedan grom udari u polumesec na kuli, zapali municiju u njoj i kula se uz strašnu eksploziju sruši. Sa kulom se sruši i kraljeva palata. Od provale oblaka Bistrica nadođe od brda do brda, i zajedno sa vodom koja se sjuri niz brdo više manastira, preplavi manastirsku portu i odnese sve što joj se nađe na putu."
U toj katastrofi nastradalo je mnoštvo Turaka, a vojskovođa Tatarin se spasao čudnim slučajem sa ostatkom vojske, koja se nalazila podalje od manastira. Ali i on je platio glavom, kada je bežeći iz Dečana ulazio u Peć, gde ga je, po predanju, ubio kapetan Leka Dukađinac, iz osvete zbog njegove namere da dečansku crkvu pretvori u džamiju.
Turci su ga proglasili za svoga "sveca", stavili mu na grob ploču sa natpisom, ozidali mu turbe i palili kandilo na njegovom grobu. Spomenik sa natpisom uništen je prilikom oslobođenja ovih krajeva 1912. godine, a turbe se srušilo 1926. godine.

FELjTON je pripremljen prema knjizi "Sveti Đorđe, vitez Boga živoga", koju su sa blagoslovom srpskog patrijarha Pavla i trudom mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija, izdale "Svetigora" i "Novosti".
(Nastaviće se)