Srpske kuće u plamenu

TAČNO u pet sati 4. avgusta 1995. hrvatska vojska je otpočela opšti napad na Krajinu upotrebljavajući pešadiju, artiljeriju, oklopno-mehanizovane jedinice i avijaciju. Na Knin je palo oko 2.000 projektila, zauzet je Sveti Rok i onesposobljen odašiljač na Čelavcu, čime su onemogućene komunikacije. Artiljerijsko-raketni udari izvršeni su po Obrovcu, Benkovcu, Drnišu, Korenici, Gračacu, Udbini, Vojniću, Vrgin Mostu, Glini, Petrinji, kao i po mnogim krajinskim selima.

Kanadski general Alan Foran, komandant sektora Jug, na osnovu izveštaja je izjavio da je hrvatska vojska razarala stambene objekte, posebno u centrima ovih mesta.

U medijima se javio i portparol UN u Kninu Alun Roberts, koga je Hrvatska obavestila da će Knin napasti u 5.00 toga jutra. Već dva sata kasnije, Roberts je obavestio Komandu UN u Zagrebu da je hrvatska vojska proterala pripadnike UN iz sedam osmatračnica.

Nekoliko puta je Franjo Tuđman od ranih jutarnjih časova obaveštavao preko Radio Zagreba pučanstvo "da je otpočeo povraćaj hrvatskih teritorija i pozvao krajinske Srbe da se predaju, nudeći im pravedno suđenje"! Tuđman takođe napominje da su Srbi odbili mirnu integraciju, kao i da su propali svi pokušaji da se zaustave "razularene paravojne srpske organizacije"!

Tuđmanov govor se emituje svakih 15 minuta i naslovljen je "hrvatskim građanima srpske nacionalnosti". Između svake stanke emituju se hrvatske patriotske i borbene pesme, kao i himna Lijepa naša domovino!

On, takođe, poziva i zvanične predstavnike Srbije i Crne Gore, odnosno Jugoslavije, da ne pomažu u pružanju pomoći "ekstremistima s okupiranih hrvatskih područja".

Preko radija se javlja i general Ivan Tolj, načelnik Političke uprave Ministarstva odbrane, govoreći o silini vojne akcije na RSK i upozorava pučanstvo da ne kreće na put "iz predostrožnosti od srpske odmazde"!

Hrvatskom vojskom i policijom komandovali su: Ante Gotovina, zapovednik operacije Oluja, Ivan Čermak, vojni zapovednik Knina, i Mladen Markač, komandant specijalne policije. Kao visoke vojne starešine spominju se i Zvonimir Červenko, načelnik stožera, i Atif Dudaković, komandant vojske bosanskih Hrvata.

Na hrvatskoj strani bilo je 138.350 vojnika, 350 tenkova, 800 komada artiljerijskog oružja i 30 aviona i helikoptera. Nasuprot njima, u krajinskoj vojsci, sastava tri korpusa - 21. kordunaškog, 15. ličkog i 31. banijskog korpusa, bilo je 31.000 vojnika, 200 tenkova, 350 komada artiljerijsko-raketnog naoružanja i samo nekoliko aviona i helikoptera.

Ipak, pred ovu ofanzivu, krajinske snage izgubile su na svojoj efikasnosti: bilo ih je malo, a borbena sredstva nisu obnavljana, niti im je Vojska Jugoslavije pružala dalju pomoć.

Front je bio dugačak 600 kilometara, i još 100 uz granicu sa rejonom Bihaća u Bosni. U leto te, 1995, hrvatske i muslimanske snage zauzele su strategijska mesta, kao što su Drvar, Glamoč i Grahovo. Zauzećem i dela Livaljskog polja, Knin je izgubio strategijski pravac snabdevanja.

S obzirom na to da je hrvatska vojska proterala snage UN iz sedam osmatračnica, kao i da je ubila nekoliko kanadskih vojnika, Butros Gali je zapretio da će upotrebiti snage NATO za dejstvo po hrvatskoj vojsci. Umesto toga, avioni NATO su ispalili dve rakete na radare Srpske vojske Krajine oko 18.50. Avioni su poleteli sa nosača aviona “Teodor Ruzvelt”, navodno zato što su na nosač aviona bile "upravljene rakete zemlja - vazduh protivvazdušne odbrane Vojske RSK."

Karl Bilt, posrednik EU za prethodnu Jugoslaviju, izjavio je da Tuđman mora biti osuđen kao ratni zločinac:

"Hrvatska ofanziva na krajeve naseljene Srbima mora biti osuđena u najskorije vreme i dolazi u vreme kada su Srbi pristali da učine značajne korake ka ekonomskom i političkom planu."

Tada se javila i italijanska ministarka inostranih poslova Suzana Anđeli, reagujući na govor Franje Tuđmana, koji je rekao:

"Bili smo primorani da napadnemo zbog srpskih ekstremista koji, od početka njihove pobune do danas, nastavljaju da traže pomoć od onog što je ostalo od italijanskog fašizma, nudeći da rasparčaju hrvatsku teritoriju između Srba i italijanskog imperijalizma!"

U igri su bili i drugi. Tako je Mate Granić svom kolegi, mađarskom ministru inostranih poslova, obećao da Hrvatska neće napasti istočnu Slavoniju, Baranju i zapadni Srem. Ministar inostranih poslova francuske Erve d'Šaret je preko TV Antena 5 uveravao i Tuđmana i Izetbegovića "o privrženosti Francuske teritorijalnom integritetu i nezavisnosti Bosne i Hercegovine", ali i da "Vašington nikako nije spreman da doprinese rešavanju krize slanjem svojih aktivnih oficira i vojnika u Zagreb, koji hrvatske oficire uče demokratiji"!

Američka organizacija “Mileteri profenešel risorsis ink” izjavljuje da je "dolazak petnaestak američkih oficira u Zagreb rezultat ovlašćenja Stejt departmenta. Njihov zadatak je da hrvatske oficire "oduče od komunističkih navika kako bi prihvatili navike demokratske armije".

Penzionisani američki general Ed Sojster, bivši šef Vojne obaveštajne službe SAD, po dolasku u Zagreb dao je izjavu za Globus:

"Mi imamo ugovor sa Ministarstvom odbrane Republike Hrvatske prema kome transformišemo ovdašnju armiju iz istočne u zapadnu demokratsku armiju!"

Nastaviće se