Zidar u fotelji vlade

Ukoliko se neko tokom dugog niza godina usuđivao da postavi “nezgodna” pitanja o nastanku, ili bi tražio poštovanje pravila, najčešće bi bio isključen ili bi se sam povukao. To što je određeni, relativno uži krug te tzv. Regularne VL Jugoslavija, sada tzv. RVL Srbije, koristio selektivne informacije, moglo je dovesti samo do situacije da se određen broj njihovih članova, oseti manipulisanim, pa se, ili povlačio, ili upuštao u sizifovske pokušaje uticanja na regularnost rada, što se, počesto, završavalo represijama.

Najsvežiji primeri samovlašća i sprovođenja torture su slučaj sa suspenzijom Nenada Prokića (isključen u septembru ove godine), njihovog nekadašnjeg velikog besednika i starešine njihove lože Pobratim, ili sa suspenzijom njihove lože Amadeus (ukinuta ovih dana), čiji je član i njihov nekadašnji VM Jovan Vasiljević. Poslednja u nizu je suspenzija Leona Lukmana, zbog javno iskazanog nezadovoljstva stanjem u njihovoj organizaciji (i njegova suspenzija je povučena ovih dana).

Nenad Prokić je u pismu upućenom kao odgovor na suspenziju napisao, između ostaloga: “Onaj ko je zamislio da mahinacijama ukrade još ko zna koliko mandata, koji je spreman da vas sve suspenduje i isključi, namerava u krajnjem slučaju da ostane sam u svojoj fotelji sa eventualno tri lože - u kojima je skupio sav podrepaški šljam, koji je našao utočište i sigurnu kuću u RVLS kako bi prao svoje mafijaške biografije pred svetom. Sprečite širenje brzih loža Srbije”.

Vladimir Desimirović, jedan od učesnika skupa u Riminiju, još je u pismu od 3. septembra 1996. godine tzv. RVL napisao da su protekle tri godine “otkrile da su stare masonske tendencije još prisutne u bratstvu. Štaviše, zlo se uvećava, naročito od 24.4.1995. Nagomilani nepoželjni događaji od marta 1995. do danas, nagnali su me da razmotrim uzroke ovih poremećaja. Shvatio sam da problemi ne proističu samo iz nepogodnih ličnosti, nego se u suštini radi o određenim interesima kojim se slobodno zidarstvo ne bi smelo baviti. Tim interesima, stranim načelima SZ, diktirano je tvrdo, neprikladno i nametljivo ponašanje jednog broja članova. Lomeći sva pravila pristojnog ponašanja, ova grupa je uspela da se nametne i preuzme kontrolu nad organizacijom... Pučističko ostvarivanje dominacije, uz apsolutno pokoravanje nemasonskim interesima, bilo je omogućeno mnogobrojnim prekršajima...” (V. Desimirović je kasnije preminuo).

Nešto više svetla u pravu suštinu svih manevara oko razloga za stvaranje tzv. RVL Srbije, mogu uneti dva naizgled nepovezana događaja. Prvi je učešće tadašnjih i budućih članova te organizacije (Dušan Mihajlović, Ivan Đorđević, Tahir Hasanović, Dragor Hiber...) na skupovima u Beču i Atini 1999. i 2000. godine, na kojima su formulisani osnovni principi autonomije Vojvodine, koji neverovatno podsećaju na rešenja ugrađena u Statut Vojvodine, usvojen u Skupštini Srbije 2009. godine.

Drugi je skorašnjeg datuma, kada je formalno počela da radi organizacija “East Njest Bridge” u Beogradu, čiji je predsednik Petar Kostić, VM tzv. RVLS, a potpredsednici su takođe članovi te organizacije Jovan Kovačić i Dejan Novaković, dok su članovi i Goran Svilanović, Tahir Hasanović, Ranko Vujačić, Marko Blagojević, Slobodan G. Marković, Milan Vujanić, Miodrag Stojković, Aleksandar Simić. Veća koncentracija članova tzv. RVL Srbije u određenim ministarstvima Vlade Srbije, nezavisnim regulatornim telima i određenim političkim partijama svakako nije slučajna i ona je u direktnoj korelaciji sa činjenicom da je njihova organizacija “priznata” na istovetan način od inostranih VL kao što je priznata i samoproklamovana i lažna država Kosovo od određenog, ne malog broja uticajnih država.

Pošto tzv. RVL Srbije nema čvrsto uporište u osnovnim masonskim principima nastanka, onda je indikativno da se tzv. priznavanja inostranih loža mogu povući u bilo kom trenutku, koji može biti i onda kada ona kao sistem ne ispunjava očekivanja onih koji su ih priznali. A to nije slobodno zidarstvo ni samostalna i suverena velika loža.

Kraj

Copyright by

Zoran D. Nenezić

i „Večernje novosti“