Zadah smrti na ulicama

UPRKOS oštrom protivljenju hrvatske strane, predstavnici Međunarodnog crvenog krsta započeli su da registruju civile - muškarce, žene i decu koje su hrvatski vojnici odveli u Varaždin, Slavonsku Požegu i Daruvar, a za 11.000 srpskih stanovnika, koji su se nalazili južno od Pakraca po šumama, dovezena je humanitarna pomoć.

Informativna služba Vlade RSK obavestila je UNCRO da je do tada nestalo više od 5.000 Srba, kao i da hrvatska vojska još vodi ofanzivne akcije na rubovima Krajine.

Šef italijanske diplomatije oštro kritikuje hrvatsku vlast zbog nepoštovanja potpisanog primirja od 3. maja i zahteva da se hrvatska vojska povuče iz “ružičastog područja”, jer su obezvređeni životi nedužnog stanovništva, a i plavih šlemova.

Zbog sve većeg pritiska međunarodne javnosti oglasio se preko TV mreže “SAT 1” nemački premijer Helmut Kol, koji je izjavio da “niko me može da menja granice silom, a ko to čini ne može da dobije podršku Nemačke, što takođe važi i za Hrvatsku”! Kol je dodao da će nastojati da ne dođe do eskalacije sukoba, što će izneti na sastanku lidera u Moskvi, 9. maja 1995, povodom proslave Dana pobede nad fašizmom.

U udarnom terminu 7. maja nemačka TV stanica RTL iz Kelna prikazala je ulazak duge kolone hrvatskih vojnika besprekorno obučenih, sa šahovnicom i postrojavanje na trgu u Pakracu, gde su istaknutim oficirima i vojnicima dodeljena priznanja.

Britanski list “Observer” od 7. maja donosi članak u kome piše kako penzionisani američki generali obučavaju hrvatsku vojsku. Generali pripadaju jednoj privatnoj agenciji koja je dobila licencu iz Vašingtona za taj posao. Tako su SAD putem svojih vojnih savetnika i instruktora direktno umešane u događaje u zapadnoj Slavoniji. List donosi njihove izjave da se nalaze u Hrvatskoj kako bi izvršili “demokratizaciju hrvatske vojske”!

Iako se smatralo da je Međunarodni sud u Hagu zatečen događajima, uspeo je već do 7. maja da osudi 22 Srbina za ratne zločine. Ovaj sud još nije utvrdio ratne zločine koje su nad Srbima pičinili Hrvati i muslimani.

O tome je govorio Kristofer Gans, potrparol UN, koji raspolaže podacima da su hrvatski vojnici pucali na izbeglice - stare ljude, žene i decu - u blizini mosta na Savi. Gans, na osnovu razgovora sa njima, kaže:

“Oni govore o artiljerijskim i snajperskim napadima na kolone sa stotinama izbeglica koje su bežale od borbi oko Nove Varoši (malo mesto između Okučana i Stare Gradiške) i ljudima koji su padali mrtvi na putu sa traktora i prikolica”!

Predstavnik za štampu UN Džon Sils, u sklopu sve većih napada hrvatske vojske, ističe da “zaštićene zone, UNPA “više ne postoje”, iako Vensov plan, na osnovu tačke 8. precizira da i dalje postoje administrativne granice Hrvatske “u kojima Srbi predstavljaju većinu ili brojnu manjinu stanovništva i gde su zategnutosti dovele do oružanog sukoba”! Srbi su, inače, prema popisu iz 1981, imali većinu u 251, a relativnu u još 30 naselja.

Po prestanku vatrenih dejstava tokom 7. maja u Pakrac se vratilo samo oko 190 Srba, a povodom toga francuska agencija AFP piše da se radi o grupi zarobljenika koji su “imali sreću da su zarobljeni u operaciji za koju Hrvati kažu da je ‘uzorno’ sprovedena”.

Gojko Šušak, ministar odbrane, u ime Tuđmana, prenosi nove pretnje Srbima, najavljujući ofanzive “kako bi svi okupirani teritoriji došli ponovo u ustavno-pravni poredak suverene države Hrvatske. Ukoliko Srbi ne žele mirnom integracijom ući će u hrvatsku državu silom”!

List prenosi izjavu Gojka Šušaka da su poginula 33 (kasnije je taj broj povećan na 55) hrvatska vojnika i policajca i 450 Srba. On, međutim, nema objašnjenja šta se dogodilo i gde su tela poginulih!

U tzv. “dvoranama - logorima”, ili u “sabirnim centrima” u Bjelovaru, Požegi i Varaždinu hrvatska vojska drži oko hiljadu Srba, iz kojih su, pod pritiskom UN, oslobodili 321 muškarca od 16-18 godina. Zatvorene žene i deca odbili su da izađu, dok se svi Srbi ne puste, što su Hrvati odbili.

Hrvatska vojska zabranila je predstavnicima UN ulazak u pojedina mesta u zapadnoj Slavoniji.

“Njujork tajms” od 8. maja 1995. piše da nema nikakve sumnje da je u zapadnoj Slavoniji poginulo više stotina Srba, “ali nema dokaza koji bi ukazivali na masakr”. Nema, prema listu, ni znakova od granatiranja, niti od mitraljiranja iz vazduha, “mada su automobili, koferi, pa i dečije igračke koje su ostale pored puta - izrešetani mecima”! Novinar, dalje, dodaje:

“U Novoj Varoši može se osetiti zadah smrti sa mirisom deterdženta kojim hrvatska vojska pere smrt. I nema sumnje da je poginulo mnogo nedužnih srpskih civila. Predstavnici UN intenzivno se bave razjašnjavanjem njihovog stradanja, što izaziva gnev hrvatskih vlasti!”

Kraj