Kučina kao političko oružje

Začarni krug Federalne rezerve - američka država - građanin pojedinac besprekorno funkcioniše čitav jedan vek, a iz njega jedino korist izvlači bankarsko “društvance”. Posledica tog odnosa je što su Sjedinjene Države najzaduženija zemlja na svetu. Ako Vašington ostane bez para mora da se zadužuje, naravno sa kamatom kod FED-a.

Na taj način Rokfeleri i njihovi partneri iz Londona svake godine uvećavaju svoje bogatstvo. Tome moramo da dodamo i igru sa porezima koja izvlači novac iz džepova običnih ljudi. Poprilični deo ukupne svote dolara koja pristiže preko Federalnih rezervi, odlazi u kraljevsku kasu u London. Ironija ove priče je što je lobi, koji je “gasio” konoplju, istovremeno i profitirao od taksi uvedenih za proizvodnju ove biljke.

Danas se u Indiji promoviše genetski modifikovan pamuk. Međutim, to uzgajivačima pravi ogromne štete, dovodi ih do ogromnih dugova, jer ovaj pamuk vrlo često ne sazri i ostaje gotovo neupotrebljiv. Naravno, bankarska oligarhija i ovde je smislila zatvoren krug iz koga samo oni izvlače novac. Najpre odobre uzgajivaču kredit da bi kupio semena, sa “povoljnom kamatom”, a onda kada propadnu, bankari uzimaju u zalog njihova imanja. Plasiranje genetski modifikovanog semena pamuka je još jedna teška i opasna smicalica povezanog petrohemijskog korporativnog biznisa sa bankama. GM seme je izašlo iz laboratorija porodice Dipon, a novac kojim se kreditira njegova kupovina iz Rokfeler banaka. Hiljade seljaka u Indiji je izvršilo samoubistvo zbog dugova i propalog posla sa ovom vrstom semena. Uz to i ogromne površine plodne zemlje su zagađene ovim semenom. Nažalost i u Srbiji se na ovakav “povoljan” način kreditira ili donira kupovina GM semena, posebno soje i raznih egzotičnih vrsta useva, kojima kod nije uopšte mesto za uzgoj.

Ali, kada je uvoz konoplje u SAD iz Britanije 1942, zbog izbijanja Drugog svetskog rata potpuno stao, američka vlada je tražila hitno ukidanje zakona. I ne samo to. Počela je žestoka kampanja Ministarstva za poljoprivredu koje je tražilo od američkih farmera da što više seju konoplju. Tada je skovana parola: “Konoplja za pobedu!” Ministarstvo je snimilo i istoimeni film. U filmu je konoplja tada nazvana “biljkom koja je hiljadama godina u službi čovečanstva”. Ista vlada koja je pre samo pet godina oporezovala konoplju kao “opasnu drogu”, sada je pozivala farmere da posade konoplju na 350.000 jutara. Izgrađeno je i sedamdesetak državnih farmi za njenu obradu.

Isti čovek, Anslinger je tvrdio pred Kongresom da nema dokaza i da mu nije poznato da “marihuana” izaziva narkomansku zavisnost zbog koje njeni korisnici prelaze ne druge opijate.

Ali, čim je rat završen pozicija konoplje je igrama u Kongresu, preko korumpiranih političara u “najdemokratskijoj državi na svetu”, ponovo vraćena tamo gde je odgovaralo moćnoj naftnoj oligarhiji i anglosaksonskoj aristokratiji, koja je iz rata izašla još bogatija. Konoplja je ponovo postala “marihuana” - “demonsko seme” i ponovo je tražen zakon za njeno oporezivanje.

I opet je isti čovek, sada u penziji, Anslinger, pred Kongresom svedočio o “opasnom opijatu”. Ovog puta je, međutim, rekao sve suprotno od prethodne tvrdnje: tih godina u vreme mekartizma, kada se SAD spremala na krstaški rat u Koreji i kasnije u Vijetnamu, marihuana je, po njegovom svedočenju, bila veoma opasna, jer je “mogla toliko da umrtvi vojnike da izgube svaku volju za borbom”.

Već 2. novembra 1951. kroz američki Kongres je prošao takozvani Bogsov zakon koji je pooštrio kazne za sva kršenja Zakona u ograničenju uzgajanja konoplje. Zatvori su počeli da se pune prekršiocima, posebno su hapšeni mladi ljudi koji su pušili “marihuanu”.

Medijska propaganda je nastavila da radi svoj posao, pa je pušenje konoplje i njena štetnost moralo biti što više urezano u svest mladih ljudi. Kao podloga idealan je bio hipi pokret. Smrt mnogih velikih zvezda rok scene, koji su umirali od uzimanja prekomernih količina droga, pripisivana je “marihuani”.

Proizvodnja konoplje opala je za 80 posto i čitava planeta od tada mora da “guta” ogromne količine petrohemijskih otpadnih toksina od plastike. Zemlji se onemogućava da diše jer se ogromna šumska prostranstva krčme da bi se drvo prerađivalo u papir. Pri ovoj obradi drveta potrebno je koristiti i jake toksične kiseline iz Diponovih fabrika. Kada bi se papir proizvodio od korišćenje tih otrovnih materija bilo bi apsolutno nepotrebno.

Ali, priča o konoplji ne bi bila celovita, ako bi se preskočili zanimljivi detalji iz američke istorije kada je proizvodlja ove biljke korišćena, ni manje ni više, nego kao udarno političko oružje. Upravo ovaj detalj doveo je do toga da se za proizvodnju tekstila (džinsa) i papira počnu da koriste drugi izvori poput pamuka i drveta.

U knjizi “Konoplja - Revidirana američka istorija, biljka podeljene istorije” (Hemp: American History Revisited: The Plant with a Divided History), Roberta Dajča, ima veoma mnogo zanimljivih činjenica o tome kako je konoplja korišćena kao sredstvo kolonizacije Amerike, kao oružje u političkim i stranačkim nadmetanjima, kao sredstvo za političke smicalice koje su plasirane iz Londona. Mnogi od ovih istorijskih detalja američka istorija je jednostvano preskočila. A čitavu američku istoriju su upravo krojile ovakve trgovačke mahinacije pod kontrolom evropske aristokratije.

Tako se navodi i malo poznato nastojanje Endrjua Džeksona da iskoristi konoplju kako bi dobio predsednički mandat 1828. Naime, nakon predsedničkih izbora 1824. kada je Džekson poražen, a izbore na dobio britanski favorit Kvinsi Adams, koji je izabran kao šesti predsednik, došlo je do duboke podele ova dva tabora u Kongresu.

Džeksonovi poslanici su izglasali 1828. godine zakon kojim je nametnuta posebna carina na sve specifične materijale iz uvoza, posebno na konoplju. Ovo je urađeno kao trik, s namerom da pomenuti zakon docnije ukinu, kako bi namamili nezadovoljne birače da glasaju na izborima za Džeksona. Adamsovi su ovu carinu nazvali - tarifa za gnušanje. Carina je tako kaznila proizvođače tekstila iz država Nove Engleske koji su ubedljivo podržavali Džona Kvinsija Adamsa, a favorizovani su zapadnjački farmeri koji su podržali Džeksona.

Glavni cilj Džeksona je bio da dobije Ohajo, Kentaki i Misuri (koji je 1924. ipak glasao za Adamsa). Bile su mu važne i Pensilvanija i Njujork i da bi zadovoljili farmere u tim državama kongresmeni su izglasali ove teške protekcionističke carine. A uvozna roba, posebno konoplja, uglavnom je stizala iz Britanije preko Nove Engleske.

U Novoj Engleskoj je ova smicalica izazvala veliko nezadovoljstvo, ali to nije bilo bitno za izbore jer su i ovako podržavali Džeksona. Međutim, nezadovoljni su bili i glasači iz južnih država, zbog toga što su morali da plaćaju skuplje robu koja se u tom regionu nije proizvodila i zato što im je smanjen izvoz pamuka u Britaniju. To je dovelo do velike ekonomske krize i nesuglasica.

Sutra: Povratak konoplje ugrozio bi velike svetske koncerne