KIŠOV ZLATNI KNJIŽEVNI PRAH: Neumoran u borbi za stilske vrednosti srpskog jezika

POVODOM godišnjice smrti velikog pisca Danila Kiša (Subotica, 22. februar 1935. - Pariz, 15. oktobar 1989), juče je u Italijanskom institutu za kulturu u Beogradu upriličena promocija italijanskog izdanja knjige "Venac od trnja za Danila Kiša" Milivoja Pavlovića.

Foto Iz knjige "Venac od trnja za Danila Kiša"

O knjizi kod nas objavljenoj u izdanju "Službenog glasnika", a u Italiji pod naslovom Una corona di spine per Danilo Kiš u izdanju udruženja Oltre il Mare i u prevodu Mile Mihajlović, govorili su Roberto Činkota, direktor Italijanskog instituta za kulturu, prof. dr Milivoje Pavlović i dr Mila Mihajlović, prof. dr Radivoje Konstantinović sa Filološkog fakulteta u Beogradu i književni kritičar Petar Arbutina.

- Oktobar je ne samo mesec knjige i Sajma knjiga već - kako je govorio Meša Selimović - setno doba, vreme u kome vetar čupa uspomene i vraća nas na ljude i događaje koji su simbolizovali pobedu duha nad sirovom materijom - započeo je svoju reč ovom prigodom autor dela Milivoje Pavlović i nastavio:

- Jedan od takvih bio je i Danilo Kiš. Književnost i jezik bili su područje njegovog delovanja, njegove bezobalne slobode, njegovog ponosa. Iz fragmenata koje su večeras čitali studenti italijanistike sa Filološkog fakulteta u Beogradu - a to su budući profesori italijanskog, budući prevodioci, ljudi koji će osetljivi književni teret prevoziti s jedne na drugu jezičku obalu - videli smo da Kiš dobro zvuči na italijanskom. Na taj jezik davno su prevedene Kišove najvažnije knjige, i naišle na dobar prijem. Izvornim Kišovim delima sada se pridružuje i moja skromna knjiga o Kišu, koja nudi razuđeni biografski zahvat, od rođenja do smrti, delimično i posle smrti, i nastoji da etape života Danila Kiša spoji s koncepcijom njegovih romana, pripovedaka, eseja i stihova.

Foto Privatna arhiva

Za Kišov književni opus kaže se da je plaćen najskupljim ličnim iskustvom, objasnio je Pavlović otkud onaj "venac od trnja" (pozajmljen iz Kišovog prevoda jedne pesme Marine Cvetajeve) u naslovu dela koje, makar je takva namera autora, ne izmešta Kišovo tipološki različito delo iz dosadašnjih dimenzija kišologije, ali otvara perspektivu iz koje se ovaj pisac može razumeti drukčije i bolje.

- Kiš, ponavljam, dobro zvuči i na italijanskom, ali je najbolji na srpskom. Iako kosmopolita, erudita, svetski putnik, gospostveni boem i prevodilac sa čak pet nesrodnih jezika (francuski, ruski, mađarski, engleski i nemački), Danilo Kiš je uvek - pa i u poslednjoj deceniji života, koju je proveo u Parizu - pisao i sanjao na srpskom. Na srpskom je postao pisac, na tom je jeziku njegova slika sveta doživela "milost uobličenja", taj jezik je njegova prava otadžbina. Bio je neumoran u borbi za najviše stilske vrednosti srpskog jezika i srpske kulture. Vukući za sobom nasleđe lokalnih bitaka, Kiš je mirise i boju našeg podneblja učinio bliskim i onim čitaocima koji ne poznaju izvorno "maternju melodiju" srpskog jezika - rekao je Pavlović i zaključio:

- Kiš je umro prerano, u 54. godini, mada ima ljudi - poput prevodioca Nikole Bertolina - koji misle da je otišao na vreme. Pre provale nacionalizama, pre građanskih ratova u zemlji čiji je pasoš dobrovoljno nosio do kraja, odbijajući putne isprave niza država koje su mu ih nudile. Ipak, može se reći da ovaj pisac bar ima sreće sa svojom posmrtnom slavom. On je zlatnim prahom poprskao i književnost koja dolazi posle njegove smrti. Kišovo delo, njegova poetika "ironičnog lirizma", svakim danom osvajaju nove čitaoce na raznim svetskim meridijanima, što znači da ovaj pisac spada u sam bezvremeni vrh ne samo srpske već i svetske kulture - rekao je Pavlović.

SLAVA MU POSVUDA

ZAJEDNO s Andrićem, Crnjanskim, Pavićem i Zoranom Živkovićem Kiš spada u najprevođenije srpske pisce, zahvaljujući njima srpski jezik učestvuje u globalnoj avanturi savremene epohe, a mi se u svetu predstavljamo i kao narod s kulturom, a ne samo istorijom, naglasio je Pavlović, i dodao o Kišu:

- Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu. Ako ikome, njemu su na nadgrobnoj ploči - da ostanemo u latinitetu - mogle biti ispisane reči koje su uklesane na grobu jednog slavnog Rimljanina: "Prah mu je ovde, a slava mu je posvuda!" Zato što Danilo Kiš od tada nijedan dan nije bio mrtav kao pisac, niti će biti zaboravljen dok živi srpski jezik, a bogme i drugi jezici na koje je preveden - uključujući i italijanski.

BONUS VIDEO - ROĐENDANSKO IZDANjE NOVOSTI: U nedelju, 16. oktobra

BONUS VIDEO - OBNOVLjENA NEMANjIĆKA RADIONICA PISANE REČI

Preporučujemo

Kultura

0 3

O SUDBINI RUSKOG NARODA, KULTURE, JEZIKA I DUHA: Delo Milanka Šeklera "Dosije Ukrajina" i zbornik "A vi tako volite Dostojevskog?"

14. 10. 2022. u 10:00

Kultura

0 1

O MOĆI I POSLUŠNOSTI: Knjiga Slobodana Antonića predstavljena u Srpskoj književnoj zadruzi

01. 10. 2022. u 11:05

Košarka

0 0

KAKO DANAS IZGLEDA JAO MING: Ugojio se, sreo ga Gasol - izgleda minijaturno pored kineskog džina (FOTO)

14. 10. 2022. u 16:39

Poznati

0 0

BALAŠEVIĆ POKAZAO KUĆU U HRVATSKOJ: Vidite spoljašnjost i unutrašnjost vile za koju je pokojni Đole izdvojio vrtoglavu cifru

14. 10. 2022. u 09:41

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije