ALEKSANDAR VUČIĆ: Tihi kapetan srpskog broda u vrtlogu geopolitičkih oluja

U VREMENU kada se i najstabilnije države kolebaju pod pritiscima velikih tektonskih pomjeranja svjetskog poretka, u srcu Balkana opstaje jedan paradoks: država pod konstantnim unutrašnjim i spoljnim udarima, a ipak – nije slomljena. Naprotiv.

Foto: Profimedia

Srpski brod ne samo da se održava na površini nego plovi, i to bez pucanja po šavovima. Taj brod ne nosi talas entuzijazma međunarodne podrške, ni savezničke garancije velikih sila. Taj brod – nosi jedan čovjek. Ime mu je Aleksandar Vučić.

Pritisak sa svih strana – mehanika političkog preživljavanja

Niti jedan lider u savremenoj Evropi nije pod tolikim i tako raznolikim pritiscima, i spolja i iznutra. Unutra – politički protivnici koji ne traže izborni proces, već direktnu konfrontaciju i destabilizaciju.

Medijski aparat, dobrim dijelom finansiran iz inostranstva, neumorno podgrijava atmosferu političkog haosa. Nevladine organizacije, formalno „civilni sektor“, ali faktički – produžena ruka stranih interesa. Socijalni inženjering preko društvenih mreža, organizovane manipulacije i fabrikovani narativi.

Spolja – orkestrirani napori da Srbija bude prinuđena da se opredijeli: sankcije Rusiji ili prekid evropskog puta. Priznanje Kosova ili ekonomske ucjene. Gubitak savezništava ili diplomatska izolacija. Ucjenjivanje preko investicija, pregovora, bezbjednosnih struktura, preko svega što bi bilo koji lider u manjoj zemlji već odavno platio političkom smrću.

Ipak – Vučić opstaje. I ne samo to – igra.

Šahovski format vođenja države

Vučićev politički pristup više liči na šahovsku simultanku nego na bilo koji oblik savremene demokratije zapadnog tipa. On ne igra jednu partiju – igra ih deset, paralelno. Svaka figura koju pomjeri ima reperkusiju na drugoj tabli.

Svaki ustupak Zapadu mora biti precizno odmjeren da ne proizvede eksploziju u unutrašnjem političkom tkivu. Svaki gest prema Istoku mora biti kalkulisan tako da ne ugrozi evropski kurs. Svaka izjava – podložna prevođenju, reinterpretaciji, zloupotrebi.

U toj kompleksnoj igri, Vučić ne koristi silu. Ne pada u zamke autoritarnog refleksa. Umjesto toga, on gradi sistem institucionalne kontrole, političke dominacije i narativne nadmoći. Njegova snaga nije u brutalnosti – već u disciplinovanoj strategiji. Nema populističkog zanosnog pogleda ka masi, već fokusiran pogled u horizont, kao šahista koji zna da još šest poteza dijeli njegovu zemlju od političkog matiranja – ili od pobjede.

Srpski brod u geopolitičkoj oluji

Da je Srbija brod, a svijet okean, Vučić bi bio kapetan koji čita vjetar, ne iz kompasa stranih centara moći, već iz mješavine intuicije, iskustva i hladne analize. Srbija pod njegovim vođstvom nije skrenula ni u havariju ekonomskog raspada, ni u konflikt sa velikim silama, ni u unutrašnji građanski metež. Iako su joj sve te zamke – otvoreno postavljene.

Ne postoji nijedan drugi lider u savremenoj Evropi koji vodi zemlju izloženu tolikoj količini otvorenih i prikrivenih pokušaja destabilizacije, a da pritom ne koristi političko nasilje. Ne postoji drugi koji odolijeva, a da ne posustane. Ne postoji drugi koji – i pored svega – i dalje gradi puteve, otvara fabrike, balansira javne finansije, vodi međunarodne pregovore i stoji, svakodnevno, pred narodom – bez oklopa, bez diktature, bez zatvorenih vrata.

Figura koja nije srušena

U savremenoj politici, gđe lideri nestaju pod udarom jednog lošeg naslova, jednog snimka, jedne afere – Vučić se drži. Njegova politička figura, napadana sa svih strana, nije pala. I ne zbog toga što mu protivnici nisu pokušali da je sruše. Naprotiv – udari su konstantni, sofisticirani, koordinisani. Ali svaki pokušaj razbijanja njegovog političkog integriteta završava kao neuspio pokušaj šahovskog mata – kad igrač misli da je kraj blizu, a protivnik povuče potez koji mijenja tok partije.

Tihi ratnik u svijetu galame

Aleksandar Vučić je politički fenomen ne zato što je najvoljeniji, ili zato što ima idealnu državu. On je fenomen jer opstaje u uslovima u kojima se ne bi održao nijedan savremeni evropski lider. Bez oslonca na imperijalnu silu, bez unutrašnje monolitnosti, bez političkog jednoumlja – ali sa hladnim razumom, sposobnošću anticipacije, neprikosnovenom radnom etikom i čeličnom voljom da izdrži.

Dok drugi galame – on ćuti. Dok ga optužuju – on analizira. Dok ga provociraju – on balansira. Dok drugi padaju zbog grešaka, on i pod udarima ne odustaje. Jer razlika između političara i državnika je u tome ko ostaje kad se svjetla ugase.

A kad se magla slegne, kad se sve partije završe, i kada se upišu pobjednici i gubitnici u knjigu istorije – ime Aleksandra Vučića neće stajati kao fusnota. Stajaće kao kapetan jedne nemoguće misije. Jer kad je svijet tonuo – on je plovio.

(Borba)

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije