Raskol potresa i masone

POSLE spektakularne konferencije za štampu Dušana Mihajlovića, ministra policije Vlade Srbije, kome je asistirao i Andreja Savić, šef Bezbednosno-informativne agencije, kada je saopšteno da su uhapšeni članovi terorističke grupe koja je imala za cilj da likvidacijama Zorana Đinđića, Čedomira Jovanovića, Miroljuba Labusa, Vojislava Šešelja i Jovice Stanišića destabilizuje vlast i izazove haos u zemlji, Vojislav Šešelj, lider radikala je u nekoliko rafalnih konferencija za štampu kompletirao **svoju** sliku povezanosti ovdašnjih masona sa članovima te grupe koja je, po njegovim rečima, u sukobu sa drugom masonskom organizacijom čiji je značajan član upravo ministar policije Dušan Mihajlović. Po Šešeljevim **pouzdanim** informacijama Mihajlovićeva **sabraća** su još i Nebojša Čović, Dragoljub Mićunović i Jovica Stanišić.
Šešelj je ustvrdio da je Željko Maksimović Maka (po mišljenju policije organizator ubistva generala Boška Buhe i još uvek nedostupan organima vlasti) bio u loži veliki orijent Dragana Maleševića Tapija. Mimo masonskih pravila, Tapi je Slobodanu Vuksanoviću dodelio treći stepen. Iako to Vuksanović negira, mnogi su ga videli u toj masonskoj loži** tvrdi Šešelj, navodeći kao članove ove masonske lože još i glumce Dragana Bjelogrlića, Mikija Manojlovića i Dragana Nikolića, Vladimira Savčića Čobija, kontroverznog biznismena Dušimira Zabunovića (firma MPS), direktora Beogradskog zoološkog vrta Vuka Bojovića, predsednika Stranke srpskog jedinstva Borislava Pelevića, uz već inkriminisanog Željka Maksimovića. Zbog ovog poslednjeg je došlo do Tapijevog sukoba sa Zoranom D. Nenezićem u Velikoj loži **Jugoslavija**, konstatuje Šešelj i dodaje da je Tapi prijemom određenog broja moćnih direktora, kriminalaca i policajaca stvorio specifičnu masonsko-mafijašku organizaciju.

ŠTA - I DA JESAM
NEKI od **prozvanih** masona su odmah negirali svoje članstvo (Slobodan Vuksanović, Vladimir Savčić Čobi...), a Nebojša Čović, lider Demokratske alternative, tim povodom je rekao da nije mason i dodao: **Da jesam, rekao bih. Ne mislim da je to nešto loše. Ali, mislim da treba da se ispriča kakve su njihove veze i ko su političari masoni.**
Skoro punu deceniju, tačnije od 10. jula 1990. godine kada je Velika loža **Jugoslavija** registrovana kod nadležnih vlasti kao udruženje građana i čiji je prvi veliki majstor postao Zoran D. Nenezić, traje javno, ekspertsko i političko-propagandno licitiranje ko su sve srpski masoni.
Ilustrativna je i zanimljiva procena tima za istraživanje političkih i socijalnih rizika beogradske agencije **Bina**, objavljena 30. januara 1993. godine, prema kojoj **SPS vlast funkcioniše kao korporativna struktura koja koristi naciju kao ideologiju, a novac i crno tržište kao sredstvo vlasti... Stoga lobistima srpskog jada o dovršavanju pljačke nije nimalo važno kojih će dimenzija Srbija na kraju biti. Dimenzije vlastitog finansijskog kraljevstva nadoknadiće im gubitak teritorije i propast otadžbine... Unutrašnja organizacija nomenklature je korporativistička, definisana kao sistem spojenih sudova oligarhije. Novac, mediji i delegiranje autoriteta političkog vrha određuje distribuciju uticaja u strukturi vlasti**.
Prema ovoj analizi, tadašnji vrh srpskog političkog lobija činili su Slobodan Milošević, Dobrica Ćosić, Mihajlo Marković i akademik LJubiša Rakić, za koga je navedeno da je mason. Složenim sistemom, za taj vrh su bile vezane SPS, među čijim tadašnjim bitnim članovima je naveden kao mason Radmilo Bogdanović, DEPOS, među čijim značajnim članovima je kao mason označen Dušan Mihajlović, predsednik Nove demokratije, a iz Demokratske stranke akademik LJubomir Tadić, takođe imenovan kao mason.

I PRINC NA LISTI
OD uticajnih pojedinaca izvan političkih stranaka u strukturi srpskog političkog lobija povezani sa vrhom nomenklature Srbije, kao masoni tada su navedeni princ Aleksandar Karađorđević, Zoran D. Nenezić, Milan Panić i Željko Ražnatović Arkan.
U strukturi finansijskog lobija, na čijem se vrhu neminovno nalazi Slobodan Milošević, prema istoj analizi, kao masoni su pomenuti Đorđe Zečević, Dušan Mihajlović, braća Karić, Zoran Đinđić, Desimir Tošić, Jovica Stanišić, Vladislav Jovanović i Vladimir Cvetković.
I u najnovijem nagađanju ne zadatu temu prenebregava se da na teritoriji SR Jugoslavije, pored ove, egzistiraju i Regularna velika loža **Jugoslavija** (od juna 1993), Velika nacionalna loža **Jugoslavija** (od jeseni 1997), čiji je član bio i Dragan Malešević Tapi, i dve lože pod zaštitom Velikog orijenta Francuske (loža **Zora** od 1992. i loža **Vernost** od 2002), kako je proletos izjavio Klod Boneri, generalni sekretar spoljnih poslova Velikog orijenta Francuske, prilikom osvećenja ove poslednje lože u Beogradu.
Ova masonska šarolikost bila je rezultat raskola i formiranja novih loža pri čijem je formiranju bilo i dramatičnih jakih suprotstavljanja i polemika kroz koju su isticani argumenti legalnosti i legitimnosti sa jedne strane Velike lože **Jugoslavija**, a sa druge strane Regularne velike lože **Jugoslavija**.
Dušan Mihajlović, sadašnji ministar unutrašnjih poslova, odavno pominjan kao mason, prema javnosti dostupnim podacima (na osnovu pisanog izveštaja Ujedinjenim velikim ložama Nemačke) primljen je u Regulanu veliku ložu **Jugoslavija** 22. decembra 1994. godine, zajedno sa Vojislavom Andrićem iz Nove demokratije, sadašnjim ministrom sporta u Saveznoj vladi.
Iz godišnjeg izveštaja Regularne velike lože **Jugoslavija** za navedeni period, koji je sačinio Vojislav Milovanović, tadašnji veliki sekretar, a sadašnji ministar vera Vlade Srbije, vidljiva je podeljenost njenog članstva jer je **... jedan od značajnih problema ulazak politike u ovu ložu. Prvi problemi nastali su posle prijema dr Dušana Mihajlovića i nekorektnog odnosa pojedinaca u vezi sa političkom aktivnošću istog. Podelu bratstva je izazvala i siva balotaža za svu braću iz Valjeva, prilikom uzvišenja**.

VRH U - LOŽI?
SVEDOČANSTVO o raznim, nemasonskim, a pre svega političkim i politikantskim vetrovima koji su duvali u ovoj loži je i pismo Slobodana Ćerana, stomatologa koji živi u Italiji gde je član Velikog orijenta Italije, koji je politički intimus Vuka Draškovića, upućenom Novaku Jaukoviću, tadašnjem velikom majstoru RL **Jugoslavija** u kojem, pored ostaloga, saopštava svoju odluku **... da se povučem sa svih funkcija u Reg. vel. loži Jugoslavija!... Ambicije i strasti onih koji slobodno zidarstvo kod nas vode preko produženih ruku, unele su nemir i nepoverenje među ono malo braće koja bi se mogla nazvati slobodnim ljudima na dobrom glasu. Ta braća danas napuštaju našu veliku ložu, shvativši gde se i sa kim nalaze...**
U nastavku pomenutog izveštaja Vojislava Milovanovića, čini se zanimljivim i deo vezan za tadašnju međunarodnu komunikaciju RVL **Jugoslavija**: **Zbog toga sam zamolio brata Milorada Pavića da prilikom njegovog nedavnog boravka u Parizu poseti brata Iva Tresturnela, GS i počasnog L VNL Francuske, i da ga još jednom obavesti o tegobama u kojima živima i radimo... Uz nesebično zalaganje i posredovanje brata Slobodana Đukića, koji je i lični prijatelj brata Aleksandra Karađorđevića... brat Pavić je i njega posetio... Posle detaljnih razgovora u dva navrata braća Tresturnel i Karađorđević su predložili mogućnost za naše brzo priznavanje u svetu... da naša loža promeni ime u RVL Srbije i Crne Gore, čime bi se otklonila svaka sumnja u hegemone namere prema ložama u bivšim jugoslovenskim republikama...**
I ovih nekoliko navedenih činjenica ukazuju da u srpskom masonskom sazvežđu postoji šarolikost i sa političkim implikacijama, koje masonerija i njeni glasnogovornici apriori odbijaju, i utoliko se čini potrebnim da se nešto podrobnije pozabavimo istorijatom srpskih masonskih loža.

NASTAVLJA SE