Svet Srbima ne veruje

ALBANSKI terorizam na Kosovu i Metohiji traje ne godinama i decenijama već vekovima. Veliko etničko čišćenje Srba počelo je još u 19. veku, a danas je na delu najkrvaviji i najstrašniji model ekstremizma. Uništava se sve što ima bilo kakve, makar i posredne veze sa Srbima i pravoslavljem - pale se i ruše srpske kuće i manastiri, na udaru terorista su i škole, mnogobrojne kulturne institucije i spomenici. I ne samo to. Bez milosti je ubijeno više hiljada Srba, ali i oni koji su pokušali da se suprotstave ekstremizmu.
Najveći pogrom u prošlom veku Srbi su doživeli u poslednjoj deceniji. Stradanja su, međutim, nastaljena i kasnije. Ono što se dešavalo pre dve nedelje na Kosovu i Metohiji, samo je jedna od poslednjih faza etničkog čišćenja Srba sa tih prostora. Plan je bio jednostavan - sabiti sve što je nealbansko u tri-četiri enklave, a od crkava i manastira ostaviti samo Dečane, Gračanicu i Pećku patrijaršiju. Da li se sada međunarodna zajednica probudila?! Čini se da se ipak nešto kreće i u tom pravcu.
Srbija je, čak, i bombardovana na pragu 21. veka i to samo zbog toga što je pokušavala da zaštiti svoje vekovne teritorije i svoj narod. Teroristima na Kosmetu to je bio samo dodatni impuls da nastave sa progonima svega nealbanskog. U tome ih nije sprečio ni dolazak međunarodnih snaga - KFOR i UNMIK. Naprotiv.

OD onog trenutka kada je prvi strani vojnik zgazio na tle Kosova i Metohije, a snage srpske policije i vojske tada Savezne Republike Jugoslavije se povukle 10. juna 1999, pa do 14. februara 2004. godine na ovom području počinjeno je 6.842 teroristička napada. Nisu se na udaru ekstremista našli samo Srbi i Crnogorci, mada su oni najviše stradali, već i druge nealbanske nacije, pa i sami Albanci koji su se suprotstavili ili nisu odobravali teror kao metod za osvajanje tih teritorija.
Ipak, u tom kratkom periodu od četiri i nešto godina, ubijeno je 1.218 osoba, najviše Srba. Danas je ta brojka i veća. Ranjeno je 1.374 građana. Posebna **specijalnost** šiptarskih ekstremista su otmice. Od dolaska međunarodnih snaga na KiM, oteto je 1.150 osoba i to 1.111 civila, 24 pripadnika Vojske Jugoslavije, odnosno Srbije i Crne Gore.

Do ovog trenutka ostala je nepoznata sudbina 845 kidnapovanih civila, među kojima je, opet, najviše Srba i Crnogoraca. Zna se da ih je 162 ubijeno, da je 12 uspelo da pobegne, a da je 92 pušteno. Ipak, i dalje se ne zna ni šta je sa 15 otetih pripadnika MUP Srbije i devet vojnika VSCG. Na meti ekstremnih kidnapera našlo se i 75 Albanca, kao i 75 ljudi drugih nacionalnih manjina. Međunarodne snage nisu doprinele da se sudbina ovih ljudi bar donekle razjasni, mada se veruje da je većina kidnapovanih pobijena.
I međunarodne snage na Kosovu i Metohiji pretrpele su gubitke, iako o tome nerado govore. Prema saznanjima organa bezbednosti bivše Savezne Republike Jugoslavije i Republike Srbije, od dolaska na teritoriju Autonomne pokrajine Kosovo i Metohija, KFOR i UNMIK su pretrpeli velike i značajne gubitke. Samo u prvih godnu i nešto dana (od 10. juna 1999, pa do 18. novembra 2000) ubijeno je 269 pripadnika međunarodnih snaga, dok ih je 45 umrlo. Danas je ta brojka, takođe, veća. Samo u poslednjim neredima i organizovanim terorističkim akcijama (prošlog meseca) ubijeno je desetak vojnika KFOR i UNMIK.

NISU albanski teroristi i ekstremisti divljali samo po Kosmetu. Centar svojih ekstremnih akcija pokušavali su i pokušavaju da prebace i na jug centralne Srbije, u prostor nekadašnje kopnene zone bezbednosti. Počelo je sa povremenim provokacijama, da bi do pre godinu dana to preraslo u svakodnevne napade najčešće na pripadnike MUP Srbije i Vojske SCG. U početku su se područja Kosmeta na položaje srpskih snaga ispaljivane mine i pucano je iz automatskog oružja. Kasnije su postavljene i eksplozivne naprave na putevima, a pucalo se iz svih oružja.
Tih prvih dana postojanja takozvane kopnene zone bezbednosti, teroristi su ubili 11 policajaca i osam civila, dok je 39 pripadnika MUP Srbije ranjeno. U tim napadima na sve što je srpsko, albanski ekstremisti upotrebljavali su automatske pušeke, snajpere, ručne bombe, ručne bacače, minobacače, tromblonske mine, protivtenkovske mine, minsko-eksplozivna sredstva...
Eskalacija albanskog terorizma na Kosmetu počela je osamdesetih godina prošlog veka. Navodni, spontani protesti studenata i građna, koji su tražili **samo svoja nacionalna prava**, vrlo brzo su prerasli u oružane sukobe sa državom Srbijom. Nije tu bilo ničeg spontanog, već, naprotiv, dobro organizovanog i smišljenog, i ono što je možda i najbitnije, podržanog spolja - od mentora sa Zapada.
Albanski separatističko-teroristički pokret od samog početka služio se terorizmom kao osnovnim i jedinim metodom za ostvarivanje čisto političkkih ciljeva. A, osnovni strateški plan je otcepljenje Kosmeta od Srbije i Crne Gore i pripajanje Albaniji. San o **Velikoj Alaniji** podrazumeva, međutim, i prostore ne samo Srbije, već i Makedonije i Grčke.

Terorizam se na Kosmetu iz godine u godinu samo povećavao. U periodu od 1980. do 1997. godine ubijeno je 17 policajaca na dužnosti. Naredne, 1998. teroristi su ubili 115 pripadnika MUP Srbije, a 1999. - 153. Na meti ekstremista od samog početka bili su i civili. I napadi na njih, koji su 1994, 1995, 1996, pa donekle i 1997. godine, bili sporadični, od 1998. godine prerastaju u planske terorističke akcije. Te godine ubijeno je 173, a naredne 174 građana.

U OVOM istom periodu, a u cilju zastrašivanja, teroristi su ubili i 205 Albanaca koji su pokazivali lojalnost državi u kojoj su živeli. Samo 1999. godine na meti ekstremista je bilo 111 njihovih sunarodnika. Statistički, ali i drugi podaci govore da se albanski terorizam od 1991. godine samo pojačavao. Eksplozija nasilja dogodila se tokom 1998. i početkom 1999. godine beskrupuloznim ubistvima, otmicama i zlostavljanjem civila, posebno dece, žena i staraca. U tom **zenitu** ekstremističkih nasrtaja pojačani su znatno i napadi na objekte, ali i same pripadnike policije.
Teroristi su ubijali, a to i danas čine, svirepo i bezobzirno, često pred članovima porodica ili meštanima sela. Do dolaska KFOR teroristi su ubili blizu hiljadu građana, a na meti su se našli i, u to vreme se činilo, umereni albanski političari - ubijen je savetnik Ibrahima Rugove. Pored toga, izvršen je žestok napad na Misiju SRJ za saradnju sa UNMIK-om, čije je sedište bilo u Prištini, a nastavljeno je sa otmicama i mučenjima kidnapovanih.
Teroristi su sistematski proterivali srpski živalj, a u tome ih nisu sprečile ni međunarodne snage. Naprotiv. Analitičari će tek da razjasne stvarnu i pravu ulogu KFOR na Kosmetu, naročito u poslednjim događajima. Jer, neki gradovi **istrebljeni** su od Srba, a desetine crkava i manastira i stotine srpskih kuća je spaljeno i uništeno. Prema podacima Bezbednosno-informativne agencije (BIA) u Prištini je do dolaska međunarodnih snaga živelo oko 20.850 Srba.
Danas više nema nijednog. Iz godine u godinu su proterivani. Decembra 1999. bilo ih je 900. Dve godine kasnije ta brojka je spala na oko 225, a zaključno sa 24. martom 2004. nema više Srba u glavnom gradu Kosmeta. Isto se dogodilo i u Prizrenu. Do dolaska međunarodnih snaga u ovom, kako su ga nazivali, carskom gradu, živelo je 9.500 Srba. Pre oko godinu i nešto dana bilo ih je šezdesetak, a danas nema više nijednog. Spaljeni su gotovo svi pravoslavni hramovi i porušene srpske kuće.
Svi Srbi 18. marta ove godine proterani su i iz Obilića. A, do dolaska KFOR tu je bilo oko 3.000 duša. Srbi su u polednjim događajima proterivani i iz Čaglavice, Gračanice, Lapljeg Sela, Kosova Polja, Kosovske Mitrovice, Svinjara, Peći... U Peći je do 1999, tačnije do dolaska međunarodnih snaga, živelo oko 20.000 Srba, da bi ih krajem iste godine jedva bilo hiljadu. Sedamnaestog dana marta ove godine, u ovom gradu su zapaljene sve srpske kuće i crkve.



KORENI ZLA
ISTORIČAR dr Slavenko Terzić navodi da se poslednjih godina u svetskom javnom mnjenju nedopustivo falsifikuje istorijska istina o Srbima na Kosovu i Metohiji. Albanci na Kosmetu nikada nisu bili niti su danas žrtve etničkog čišćenja od Srba. Od 19. veka Srbi su ti koji su sistematski proterivani sa tih prostora. Prvo pod okriljem turske vlasti, potom u vreme Drugog svetskog rata kada je stvorena **Velika Albanija**, pod patronatom fašističke Italije i nacističke Nemačke, ali i kasnije, uz blagonaklonu podršku komunističkog režima Titove Jugoslavije.


**VELIKA ALBANIJA**
U VREME Drugog svetskog rata, a u **Velikoj Albaniji**, nastaloj u krilu fašizma, kada je najveći deo Kosmeta bio pripojen toj nakaznoj tvorevini, poubijano je oko 10.000 Srba. Sa svih ognjišta proterano je, prema istorijskim podacima, između 80.000 i 100.000 srpskih duša. U isto vreme iz Albanije je ogroman broj Albanaca naselio prostore gde su živeli proterani Srbi.

Nova, komunistička vlast, umesto da vrati Srbe na njihova vekovna ognjišta, zabranila im je povratak. Završna faza etničkog čišćenja Srba na Kosmetu je u toku i pri kraju.
(NASTAVLJA SE)