Pravdanje vrhovnika

25. 07. 2006. u 00:00

U dokazivanju svoje teze o genocidu, Tu?man se poziva i na Bibliju i tvrdi da je "od pamtiveka bio ozakonjen ?in osvete i opravdana svaka bezobzirnost pri uništavanju protivnika"

Piše: Đuro ZAGORACPRIPADNICI srpskog naroda, kojih je, prema broju, bilo najviše i kao stradalnika, sudelovali su, što nuždom, što višim i ostalim primernim ciljevima, u ratu, koji ih je, kada se sve sabere, mnogo više koštao od svakog zbira njegovih žrtava; na kraju, činjenica da se taj broj, od varirajućih 700.000, prema računanju jednog nemačkog (!) generala, pa do broja 50.000, kreće u rasponima - od hiljada - mnogo više govori od svake proste (i niske) računice. Napokon, u stradalništvo svakog, pa i srpskog naroda, “uračunati” su i oni njegovi pripadnici, u ovom slučaju četnici, koji su više odmagali svom narodu, nego što su mu pomagali! Teza da je svaki narod genocidan može samo uslovno, dakle i krajnje relativno, da (po)stoji, jer istorija stradalništva pokazuje potpuno drugačije činjenice. Ali, zato istorija moralnosti i psihologija još uvek nesmetano može jasno da protumači stavove poput onih, da smo, eto, svi jednako (z)grešili, objašnjavajući to, prevashodno, pokušajem potiranja zločina “svoga roda” ili neutralisanjem tragedije.
Na stavove dr Franje Tuđmana odgovorio je akademik dr Milan Bulajić, navodeći mnoge izvore - od stavova do činjenica - koji bi trebalo da unesu više svetlosti u dramu Jasenovca. Evo šta je Bulajić, u tekstu “Stvarni smisao teorije - neoustaštvo i razbijanje Jugoslavije”, 1990. između ostalog, rekao:
“Značajno je da u dokazivanju svoje teze o genocidu kao prirodnoj pojavi u razvitku ljudskog društva, Tuđman iznosi baš primere 'prvog izabranog naroda' - Jevreja. Pozivajući se na Bibliju, 'tu neiscrpnu knjigu ljudske mudrosti' Tuđman tvrdi da je od praiskona bio ozakonjen čin osvete, posvećen zakon jačeg i opravdana svaka bezobzirnost pri uništavanju protivnika.
...U pogledu stava 'tuđmanovštine' u odnosu na 6.000.000 jevrejskih žrtava genocida u Drugom svetskom ratu, slično 'jasenovačkom mitu', 'historijatu umnožavanja ratnih žrtava', Tuđman se omakao, jer u Jerusalemu postoji - 'Jad vašem' - 'Muzej imena', gde se ne može govoriti o 'mitovima', već imenima i prezimenima, čime bi se brzo razriješio i 'jasenovački mit'".
Dr MILAN Bulajić daje, istovremeno, predlog vredan svake ozbiljne pažnje, a to je da se nekom vrstom identitetne jasnoće (ime i prezime!) ustanovi ne više samo tačan broj žrtava ovog logora, već jasan i čist odnos prema životu, ali i istoriji.
Postavši hrvatski lider 1990. godine, Tuđman je i sam, prirodno postao predmet istrazivačko-opservatorske pažnje. Njegova ličnost, u tom kontekstu, zavređuje pažnju porodično, kao i ličnost drugog lidera, srpskog vođe Slobodana Miloševića. Iako su, izvesno, njihovi životi različiti, kao što nijedan život nije nalik drugom, mnogi pokazatelji se potrude da nešto (u životima) i koincidira.
U tom smislu, vrlo je zanimljivo navesti pismo Zvonka Ivankovića Vonte, leta 1990, koje je pobudilo pažnju ne samo hrvatske, već i šire jugoslovenske javnosti. Šta Vonta piše o “slučaju” Franjinih bližnjih, oca Stjepana i njegove žene?
“...Dužan sam upozoriti i na Tuđmanovu izmišljotinu - da mu je 'Udba ubila oca i pomajku' u 'Njujork tajmsu': to su uradili 'komunistički vojnici'! Imao sam prilike saznati da je riječ o samoubistvu Stjepana Tuđmana u nastupu bolesti (prethodno je ubio suprugu), nikakvih tu zagonetki nema. Po Tuđmanu, otac mu se pre toga žalio 'da se razočarao u drugove', ali mu to nije smetalo da se dalje uspinje po partijskim i vojnim merdevinama od ratnog majora do posleratnog generala, da još godinama odgaja svoje 'komunističke vojnike'.
Stjepan Tuđman je, prema navodima kompetentnih, kao i prema planu Zvonka Ivankovića Vonte, bio solidan i korektan većnik ZAVNOH-a i da ga je šef Udbe, Stevo, štitio posebno, kao što je to inače činio prema ljudima ZAVNOH-a, ali i mnogobrojnim hrvatskim intelektualcima...
Za stanje kakvo vlada među Srbima i Hrvatima, u odnosu na žrtve i genocid, možda su najlekovitije reči jevrejskog pisca, inače nobelovca Elija Vizela: “Strašno sam protiv svake mržnje. Samo kroz sećanje moguće je pomirenje...”
(Nastaviće se)

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije

Novosti android aplikacija Novosti iOS iPhone aplikacija

Najnovije iz rubrike

Politika
Tenis
Fudbal