Dijagnoza kancera bez zračenja

ZA razliku od mamografije, dijagnostikovanje kancera dojke može se raditi i termografijom (bez zračenja i bez ikakve opasnosti po zdravlje). Ali, većina žena za ovu tehnologiju verovatno nije čula.

Naime, digitalna infracrvena termografija (snimanje toplote tela) otkriva promene u protoku krvi kao odgovor na hladan vazduh koji se uduvava za vreme snimanja preko grudi. Razlog ovome je što krvne sudove koji snabdevaju rak krvlju pokreće i formira sam kancer, a ne kontroliše ih autonomni nervni sistem organizma. To znači da krv nastavlja da teče prema malignoj formi i kada svi drugi delovi grudi primaju manje krvi zbog hladnog vazduha koji se uduvava i zbog čega proizvode vazokonstrikciju (sužavanje lumena krvnog suda).

Krv koja teče prema kanceru pokazaće "hot spot" (vrelo mesto) na ekranu za detektovanje toplote sa povećanim protokom krvi na mestu tumora. Benigno stanje kao fibrocistička masa zadržava normalno snabdevanje krvi koje kontroliše autonomni nervni sistem.

Termogram, tako, omogućava da se otkriju tumori dojke kada su veoma mali i tek počeli da rastu. Termografija je bezbedna i daje najmanje od 2 do 3 godine raniju dijagnozu kancera dojke nego što to čini mamografija. I bez opasne radijacije.

Ali, kamera i monitor za ovo snimanje su previše jeftini i ne stvaraju radiokativni otpad kojim se, takođe, unosno trguje.

POMENIMO još i šta se u nepriznatim naučnim istraživanjima kaže o pušenju koje izaziva rak? Pa u stvari ne kaže se ništa jer nema baš dokaza da cigarete izazivaju kancer. Koja tačno toksična supstanca iz cigareta ulazi u ćeliju, kako dalje to deluje na matabolizam još niko nije naučno dokazao. Spektakularne fotografije crnih pušačkih pluća su zapravo lažne jer od duvana ne nastaju crna čađava pluća. Ona nastaju od gareži i ugljene prašine uglavnom kod rudara. Naravno da uvlačenje dima u pluća ostavlja posledice, ali razlika između dima iz sušenog duvana i papira i dima od motora sa unutrašnjim sagorevanjem je ogromna.

Malo je danas poznato da su američki lekari početkom 20. veka vodili kampanju protiv ovih motora, posebno "dizelaša". Čak i najjeftiniji amonijakom fermentisan duvan teško da može da izazove metabolički poremećaj ukoliko se u organizmu već ne nalazi živi agens koji će ljudsku aerobnu ćeliju preobratiti u anaerobnu.

U mnogim laboratorijama su uzgojeni i umnoženi kancerogeni agensi, ali, nažalost, u tim istim laboratorijama se spravljaju i mnoge vakcine pa se kontaminacija vakcina može dogoditi i slučajno (a možda i namerno). Ovakvi slučajevi nisu nepoznati.Najrasprostranjeniji agens u laboratorijskom uzgajanju kancera su takozvane he-la ćelije.

Ime su dobile po Henrijeti Laks, crnkinji iz Baltimora koja je umrla od raka materice 1951. u 31. godini. Prilikom hirurškog odstranjivanja tumora iz njenog tela nekoliko parčića kanceroznog tkiva dato je jednoj laboratoriji specijalizovanoj za gajenje ćelijskih kultura. U to vreme naučnici su grozničavo pokušavali da u nekom medijumu u laboratoriji održavaju žive ćelije raznih ljudskih i životinjskih tkiva, posebno one patogene kako bi videli kako to raste. Posebno ih je zanimao kancer, ali sve ćelije kancera su im (u prisustvu kiseonika verovatno) ugibale. Ovi eksperimenti su javnosti prikazivani kao naučna istraživanja sa ciljem da se usavrši metoda veštačke oplodnje. Tako su i kancerozne ćelije Henrijete Laks počeli da hrane specijalno formulisanom "supom". S obzirom na sadržaj ove "supe" naučnici je nazivaju "veštičjom papazjanijom". Formula ove "supe" je u početku zbog morbidnosti smatrana tajnom, ali je kasnije obelodanjeno da se sastojala od: krvi iz humane placente (koja sadrži snažne hormone i domaćin je virusima i bakterijama koje u njoj žive); ekstrakta telećeg embriona (uzetih od ostataka tri nedelje starog nerođenog kravljeg embriona); sveže pileće plazme dobijene od krvi živog pilećeg srca.

I kancerozne ćelije su kao lude počele da se razmnožavaju u laboratorijskim uslovima. Što je najzanimljivije, one uopšte nisu starile. Od tada pa do danas, punih 60 godina, ove ćelije se održavaju u životu i distribuisane su istraživačkim laboratorijama širom sveta. Washington Post je pre nekoliko godina napisao: "Skoro 60 godina kasnije, kancerozno tkivo Henrijete Laks je uzgojeno, kako se procenjuje, na oko 50 miliona metričkih tona he-la ćelija (ne misli se na težinu već koliko ih je umnoženo). Naučnici i medicinski istraživači pravili su oko 300 studija mesečno u istraživanjima vršenim u vezi sa he-la ćelijama. Ukupno je to do sada oko 66.000 studija u svetu". Na njima je ispitivano delovanje lekova, vakcina, efekat starenja, delovanje X-zračenja...

Otkriće da se ćelije kancera mogu održavati veštački u životu unela je u biologiju pravu revoluciju. Tako su fascinirani istraživači-virusolozi počeli njima da inficiraju razne biološke materijale, bakterijske kulture, kao i laboratorijske miševe i druge životinje. DNK mnogih bakterija je modifikovan sa viralnim parčićima he-la ćelija. Širom sveta su se tako bezbrižno igrali šireći viralnu formu koja nosi informaciju (virusi su parčići RNK) da preobrazi ćeliju nekog tkiva u kanceroznu ćeliju.

Da su veštački uzgojene loze he--la ćelija kontaminirale mnoge kulture po laboratorijama širom sveta prvi je javno obelodanio 1974. genetičar Volter Nelson Riz, ekspert za ćelijske kulture, kada je određenim bojenjem pod običnim mikroskopom otkrio na jednoj kulturi hromozomske aberacije tipične za he-la ćelije "četrdeset različitih humanih ćelijskih kultura, korišćenih širom sveta u laboratorijama, bilo je kontaminirano he-la ćelijama. Istraživanja kancera plaćena milionima dolara bila su tim otkrićem uništena", navodi dr Alen Kantvel u svojoj knjizi "Mikrob kancera"

Džonas Salk, izumitelj polio vakcine, tako je tobože ne znajući (iako je znao, kako je kasnije priznao) vršio ekperimente na mediju zagađenom he-la ćelijama i na njima uzgajao polio virus i testirao svoju vakcinu. Ovakvu vakcinu on je 1955. upotrebio na ljudima. Milioni Amerikanaca su njom vakcinisani od 1955. do 1963. (zbog navodne epidemije poliomijelitisa).