Smrt je bila njihov zanat

I JUGOSLAVIJA nije bila izuzetak, već je bila meta brojnih terorista i njihovih zločinačkih akcija. Period od kraja Drugog svetskog rata pa do prve polovine osamdesetih godina prošlog veka, bio je obeležen čestim terorističkim napadima u organizaciji emigrantskih organizacija. Na njihovoj meti bile su institucije SFRJ.

Prema podacima iz knjiga "Smrt je njihov zanat" i "Teroristi iz šeste kolone", u tom periodu je ubijeno oko 20 građana SFRJ na radu u inostranstvu, ambasadora i službenika jugoslovenskih diplomatsko-konzularnih predstavništava... U istom periodu zabeležena su 22 upada terorističkih grupa na teritoriju SFRJ, 87 eksplozija mina i bombi i 13 podmetnutih požara u zemlji i inostranstvu, uglavnom u ambasadama i jugoslovenskim klubovima van zemlje.

PORED toga, evidentirana su i 62 oružana i fizička napada na jugoslovenske institucije i građane u kojima nije bilo žrtava, kao i četiri otmice aviona stranih kompanija u kojima su učestvovali jugoslovenski emigranti.

Kao izvršioci pomenutih terorističkih akata označene su emigrantske organizacije - Hrvatsko revolucionarno bratstvo, Hrvatski narodni otpor "Luburićevci", Zbor, Hrvatsko križarsko bratstvo, Tajna revolucionarna ustaška postrojba, Osvetnici Blajburga, Organizacija slovenačkih antikomunista, Srpski omladinski pokret otadžbine, Hrvatski oslobodilački pokret, Organizacija srpskih četnika "Ravna gora"...

PRVA teroristička akcija izvedena je odmah posle završetka rata. Iz Italije je 1945. godine na teritoriju Jugoslavije ušlo 20 terorista predvođenih ustaškim oficirima Antom Moskovim i Jožom Rukavinom. Sukobili su se sa tadašnjim regularnim snagama, partizanima, i ubrzo su neutralisani. Godinu dana kasnije ubijen je u logoru Eboli u Italiji Vicko Glumčić, jugoslovenski konzul u Napulju. Tvrdilo se da iza tog napada stoji četnička emigracija.

Kidisanje na novu jugoslovensku vlast nastavljeno je i narednih godina. Ilegalno su se na teritoriju FNRJ iz Italije i Austrije ubacivali ustaški teroristi. Njih 85 je pod vođstvom Božidara Kavrana i Ljube Miloša locirano, a ubrzo i uhapšeno. Svi su 1948. godine osuđeni na smrtne i duže vremenske kazne.

NIJE mirovala ni druga strana. Pripadnici organizacije srpskih četnika Ravna gora podmetnuli su 1957. godine, požar u jugoslovenskoj agenciji za informacije u Parizu. Materijalna šteta procenjena je na 15 miliona francuskih franaka, ali srećom ljudskih žrtava nije bilo. Tri godine kasnije napadnute su zvanice na prijemu povodom Dana Republike u jugoslovenskoj ambasadi u Torontu, a u isto vreme bačena je bomba sa amonijakom u prostorije bioskopa za jugoslovenske građane u ovom kanadskom gradu.

U obračunu sa policijom 1961. u Jugoslaviji ginu dvojica ubačenih četničkih terorista - Novo Medenica i Boško Benek. Sledeće godine, na isti datum i tokom proslave Dana Republike, izvršen je oružani napad na našu ambasadu u Bonu. Tada je ubijen službenik Momčilo Popović, a ranjen je Stane Dovganc. Pripadnici organizacije Hrvatsko križarsko bratstvo, kasnije su zbog ovog zločina osuđeni u Nemačkoj.

GOTOVO svake godine bilo je napada na naše ambasade, konzulate, ili su terorističke grupe upadale na jugoslovensku teritoriju. Na meti su bili i pojedinci poput Anđelka Vuletića, koji je 1963. godine ubijen u Nemačkoj jer je odbio da plati članarinu Tajnoj revolucionarnoj ustaškoj postrojbi.

Devetorica pripadnika Hrvatskog revolucionarnog bratstva iz Australije upala su u Jugoslaviju 1963. godine i podmetnuli su eksploziv na pruzi Rijeka - Zagreb. Otkriveni su i osuđeni na kazne od sedam do 14 godina zatvora. Iste godine je uhapšen i u Mariboru osuđen Janez Toplisek, pripadnik Organizacije slovenačkih antikomunista čiji je zadatak bio da stvara punktove za diverzantsko-terorističke akcije.

NA METI terorista se 1965. godine našao i konzul Jugoslavije u Minhenu Ante Klarić. Pripadnik ustaške emigracije Ante Kardum ga je teško ranio i zbog tog zločina je osuđen u Nemačkoj. Hrvatsko revolucionarno bratstvo, međutim, nije mirovalo. Naredne godine u Štutgartu su ubili službenika našeg konzulata Savu Milanovića. Neposredni počinilac Franjo Goreta osuđen je na samo osam godina zatvora.

Ista organizacija ubila je i jugoslovenskog građanina Stipu Medvidovića u Frankfurtu samo zato što je odbio da na rever kaputa stavi ustašku značku. Krajem novembra 1966. počinjena je diverzija u klubu Ambasade SFRJ u Parizu. U eksploziji je ranjeno 15 osoba, a naredne godine počinjeno je šest sinhronizovanih i u isto vreme tempiranih diverzija na jugoslovenska diplomatska predstavništva u SAD i Kanadi. Kao izvršioci su identifikovani pripadnici SOPO-a, koji su oslobođeni zbog nedostatka dokaza.

U OVIM godinama često je bilo i podmetanje mina i eksploziva u međunarodnim vozovima, koji su saobraćali kroz Jugoslaviju. Oni su uvek bili tako namešteni da do eksplozije dođe na našoj teritoriji. Srećom, terorističke namere su otkrivene na vreme, paklene naprave demontirane, a nekima od osumnjičenih čak se i sudilo u Nemačkoj. U Sidneju je 1967. teško ranjen službenik našeg konzulata od mine postavljene u naliv-peru.

Dotadašnji napadi minama na predstavništva naše zemlje širom sveta preselila su se u samu Jugoslaviju. Krajem aprila 1968. postavljene su dve tempirane mine u garderobi Glavne železničke stanice u Beogradu. Zbog kvara, srećom, nisu eksplodirale. Ipak, mesec dana kasnije ustaški teroristi su ponovili akciju na istom mestu. U eksploziji je povređeno 14 osoba. Ivan Jelić, ustaški terorista, koji je došao iz Nemačke da napravi haos, uhvaćen je i osuđen zbog ovog zlodela na smrtnu kaznu.

MESEC i po dana kasnije ustaška organizacija je napravila pravi pokolj u bioskopu "20. oktobar" u Beogradu. Bio je to veliki šamar za obaveštajnu službu tadašnje Jugoslavije. Stradao je veliki broj nedužnih civila koji su mirno gledali film. Bilans eksplozije - jedan mrtav i 85 teško ranjenih.

Svih ovih godina, od 1945. do eksplozije u bioskopu u centru Beograda, najviše terorističkih akcija na Jugoslaviju, bilo u svetu ili u samoj zemlji, počinili su pripadnici ustaške terorističke organizacije Hrvatsko revolucionarno bratstvo.

TAJNA OPERACIJA "GLADIO"

Posle raspada SSSR, novembra 1990. godine, Evropski parlament priznao je postojanje višedecenijske tajne operacije američke Centralne obaveštajne agnecije (CIA) pod kodnim imenom "Gladio" (mač). Ova akcija podržavala je i finansijski i na svkai drugi način, kako su ih nazivali, ultradesne teroriste, među kojima su bile i ustaše. Njihov i cilj CIA je bio isti - rušenje komunističkih vlada, među kojima je bila i jugoslovenska.

O operaciji "Gladio" pisao je i doktor filozofije Danijele Ganser, švajcarski istoričar i profesor Univerziteta u Bazelu u svojoj knjizi "Tajne NATO armije":

- Severnoatlantski savez (NATO), najveći vojni savez rukovođen od strane Amerike, posle Drugog svetskog rata je u svim zapadnim državama osnovao tajne armije, čiji je prvobitni cilj bio da u slučaju, da Varšavski pakt okupira Zapadnu Evropu, organizuju pokret otpora. Te tajne armije NATO, koje su obučavane od anglosaksonskih tajnih službi, CIA i MI6, u pojedinim zemljama bile su umešane u teške zločine, kao što su teroristički napadi, ubistva i mučenje zarobljenika.