AUTORSKI TEKST: "Krivosuđe" BiH i Šmitova prćija

Dvadeseti vijek je, kažu neki, započeo u Sarajevu 28. juna 1914. pucnjima Gavrila Principa u austrougarskog okupatora i prestolonasljednika Franca Ferdinanda. Propadanje imperija kao istorijska zakonomjernost dovela je do stogodišnje klanice u dvadesetom vijeku, koji se završavao krešendom jugoslovenskih ratova i NATO bombardovanja srpskog naroda od strane „prekomjerne sile“ prema Republici Srpskoj i „milosrdnog anđela“ prema Srbiji.

Foto: Glas Srpske

Kraj tog vijeka bio je 11. septembra 2001. godine napadom na SAD džihad ratnika iz bosanskog rata. Otada, pa do 20. januara 2025. godine trajao je prelazni period preslagivanja svijeta. Raspoređivanje i svrstavanje je uglavnom završeno, pa je treći milenijum započeo Trampovom inauguracijom. Šta dalje ? Nakon što je Donald Tramp nadmoćno pobijedio na američkim izborima, u svom inauguracionom govoru, izrekao je ono što je možda najvažnije za svijet: „Svoj uspjeh mjerićemo ne samo po bitkama u kojima ćemo pobijediti, nego i po ratovima koje ćemo obustaviti i što je možda najvažnije, po ratovima u koje nikada nećemo ući.“

Šta je Evropa sada ?

Konstatacije o Evropi su opore: „Evropa se raspada. Da li je čudno što se u Briselu budućnost Evrope sve manje oblikuje u zgradi EU, a sve više u sjedištu NATO ?“, piše Janis Varufakis, profesor ekonomije i bivši grčki ministar finansija, dok Gregori Kopli, jedan od vodećih američkih vojnih i spoljnopolitičkih komentatora u svjetlu izbora Donalda Trampa za američkog predsjednika, govori: „Na spoljnopolitičkom planu doći će do jačanja nacionalno-patriotskih snaga u Evropi i ozbiljnih razgovora o raspadu Evropske unije, odnosno njene postepene dezintegracije. To možda neće biti tako očigledno u vidu nekog formalnog povlačenja zemalja članica EU, koliko u njihovom otporu da se povinuju zahtjevima Brisela. Početak ovog trenda biće očigledan već tokom prvih sto dana Trampove administracije.“ Potvrđuje to i Emanuel Makron: „Evropska unija bi mogla da umre, na ivici smo veoma važnog trenutka.“ Evropa je izopštena kao geopolitički, vojni, ali i ekonomski faktor. Svijet je ušao u promjenu epohe neviđenom brzinom. Stvara se multipolarni poredak ne samo za 21. vijek, koji umjesto ravnoteže straha iz vremena nikad završenog hladnog rata, ulazi u ravnotežu interesa, prije svih – SAD, Rusije i Kine. To će podrazumijevati i veću stabilnost odnosa, ali i njihove zone uticaja. Možda neće biti očigledno, ali će biti prećutno konstatovano. Trampova Amerika će ozbiljno i teritorijalno zaokružiti svoje upravljanje onim što je i dosad imala pod (in)direktnom kontrolom – Kanada, Grenland, Panamski kanal. Neki problem može biti ekonomski uticaj Kine u Južnoj Americi, ali i to bi mogao biti džentlmenski dogovor za vrijeme tri republikanske administracije, a zauzvrat prepuštanje Tajvana Kini. U tome će biti važno već započeto preseljenje u SAD proizvodnje čipova i još nekih visokotehnoloških proizvoda za budući svijet vještačke inteligencije, pa će Tajvan šaptom pasti.

A Evropa će biti ostavljena kao krajputaš nekadašnjeg središta civilizacije koja je ka svojoj neznatnosti krenula početkom Prvog svjetskog rata, raspadom tri carstva. Svakako da će Americi i dalje značiti kao oružje za usporavanje Rusije i Kine. Mala vajda, jer je Evropa razoružana nedostatkom sirovina, energenata, evropskog stanovništva, skrajnuta u pogledu tehnološkog razvoja, pa ne može biti korisna ni sebi samoj. Još kada se uzme da je izgubila Afriku kao najpotentniji kontinent, koju Rusija i Kina već sada smatraju svojom ne samo ekonomskom sferom, Evropa je iscrpila svoje mogućnosti. Ostaće samozarobljena pričama o svom milenijumskom značaju, kao što pijanac u kafani dosađuje drugima, ne videći na šta liči. Propadanje Evrope, dovelo je do organizovanja „Patriota za Evropu“, bloka suverenističkih stranaka u Evropskom parlamentu, ali i političke grupacije koja se uobličava i mimo toga. "Stvaramo političku formaciju za koju vjerujem da će se umnožiti i brzo postati najveća frakcija evropske desnice", rekao je Viktor Orban nakon zvaničnog predstavljanja grupacije koja je treća snaga u Evropskom parlamentu, sa ukupno 84 poslanika. Njihov politički manifest počinje „kritikom sadašnjeg modela Evropske unije koji je evropljanima okrenuo leđa slijedeći interese suprotne interesima nacija, regija i zajednica. Evropskim narodima prijete institucije nepoznate evropskim gradovima, zajedno sa globalističkim silama, neizabranim birokratima, lobijima i interesnim grupama koje preziru glas većine i narodnih demokratija". Potpisujem !

Evropski porazi

Nije samo Ukrajina poraz evropske politike kao posledica prevarnih radnji prilikom potpisivanja sporazuma iz Minska između Ukrajine i Rusije, za koje su Angela Merkel, Fransoa Oland, zapravo osovina Evropske unije, javno rekli da nije bila namjera da se provedu, već da se da prilika Ukrajini da se naoruža za rat sa Rusijom. Naoružavanje nije bilo samo topovima, tenkovima, municijom, mnogo gore i dugotrajnije je bilo naoružavanje mržnjom slovenskog ukrajinskog naroda protiv bratskog ruskog naroda, ne samo onoga u Donbasu. U ambis netrpeljivosti bačen je viševjekovni zajednički život, vjera, kultura, isprepleteni identiteti, zarad prodora u Rusiju i njene skoro neiscrpne rezerve sirovina svake vrste. Rat Zapada protiv Rusije do zadnjeg Ukrajinca. Pitajte o tome Borisa Džonsona, ali i svu briselsku mrzilačku strukturu. Ili pročitajte knjigu uglednog švajcarskog publiciste Gi Metana: „Rusija – Zapad hiljadu godina rata i rusofobija od Karla Velikog do ukrajinske krize“, ili knjigu Vesne Bjelogrlić Golsvordi „Izmišljanje Ruritanije“ koja govori o stvaranju i gajenju predrasuda o „divljem istoku Evrope“, koji je u međuvremenu postao „zapadni Balkan“. A mi koji živimo na tom Balkanu, živimo i krizu opstanka kao moneta za potkusurivanje između velikih sila.

BiH – vladavina neprava

Ruganje pravu i to međunarodnom, što jeste Dejtonski sporazum kao jedan od njegovih najvažnijih dokumenata nakon Drugog svjetskog rata, uz bok Konferenciji o evropskoj bezbjednosti i saradnji (KEBS/OEBS). Zato od poslijeratne BiH koja je Dejton/Pariskim Opštim okvirnim sporazumom za mir u BiH imala trasiran put izgradnje pomirenja i smanjivanja viševjekovnih nacionalnih antagonizama, dobijete ruglo od države što je sadašnja EU/Šmitova prćija. Godinama su američki ambasadori u Sarajevu izražavali vizije vlastitog značaja, negoli smislene politike SAD. U krajnjem, uvijek su imali podršku istih takvih narcisa iz klintonovsko-bajdenovske ere. Vrhunac neodgovornosti i lične frustracije prema Republici Srpskoj i njenom predsjedniku, bio je doskorašnji Klinton-Bajdenovski ambasador Majkl Marfi. Takvima su Srbi bili džak za udaranje da bi navodno pokazali muslimanskom svijetu kako oni u BiH i na Kosovu poštuju i štite islamske interese, pa time i u cijelom svijetu !? Srbe (i Hrvate) u BiH nakon razaranja i raspada Jugoslavije, ostave da sprečavaju muslimane Bošnjake u pretvaranju BiH u islamsku državu. Nema nagrade u vidu objektivnosti, istih standarda za sve, nego sankcije i dvostruki aršini. Sve u cilju kriza i nestabilnosti različitih intenziteta, da bi stalno bio potreban njihov visoki predstavnik, ali ne kao punomoćnik, takoreći službenik strana-potpisnica Aneksa 10. Dejtonskog sporazuma – prije svega Republike Srpske i Federacije BiH kao sastavnica dejtonske BiH. Bezobzirnost prema međunarodnom pravu je kada neformalna grupa zapadnih ambasadora kvinte, zapravo ambasadora sepse, objavi: „Danas su u Sarajevu ambasadori zemalja članica Upravnog odbora Savjeta za provođenje mira (PIK) službeno imenovali Kristijana Šmita za sljedećeg visokog predstavnika u Bosni i Hercegovini, nakon što ga je za to mjesto kandidovala Njemačka.“ To ambasadorsko saopštenje (bez Rusije) ne može biti ništa, jer je Upravni odbor tek preostali patrljak PIK-a kao samoizabrane grupe zemalja koji je prestao postojati još prije 25 godina. Inače, taj PIK nije ni postojao nijednim slovom u Dejtonskom sporazumu ni kao organ ni kao fusnota. Da bi bio visoki predstavnik samozvanac Šmit ne ispunjava dva uslova iz Aneksa 10. – traženje strana-potpisnica i potvrdu Savjeta bezbjednosti UN. Zato je Kristijan Šmit lažov i prevarant, koga podržava Evropska unija. Onda taj Šmit izmisli krivično djelo da svako onaj ko ne poštuje njegove odluke, ide u zatvor od 6 mjeseci do pet godina i dobije zabranu političkog djelovanja. Inače, Visoki predstavnik strana-potpisnica nigdje se ne pominje u tekstu Mirovnog sporazuma nego samo u njegovom Aneksu 10. i to kao pomagač stranama i koordinator međunarodnih organizacija u implementaciji sporazuma, bez ikakvih izvršnih ovlašćenja prema stranama. Nema ga u Ustavu BiH, a ima u Krivičnom zakonu BiH kao štićene funkcije. On nije predstavnik međunarodne zajednice, jer to i niko ne može biti, pošto međunarodna zajednica ne postoji ni kao organ, ni kao tijelo, ni kao radna grupa, ni kao ništa. Izmišljotina za prepadanje neposlušnih koji traže primjenu međunarodnog Dejtonskog sporazuma. Onda stupa na scenu vanustavno pravosuđe BiH, tačnije rečeno „krivosuđe“ u liku tužioca, pa sudije za prethodni postupak, pa prvog sudije koji je za vrijeme rata bio sudija Vojnog suda Armije BiH i sude Miloradu Dodiku što je kao predsjednik Republike Srpske potpisao ukaze o proglašenju zakona koje je donijela Narodna skupština Republike Srpske. U optužnici piše da je to predsjednik Republike uradio „na osnovu ovlašćenja iz člana 80. Ustava Republike Srpske“, važećeg i usklađenog sa Aneksom 4. Dejtonskog sporazuma koji je Ustav BiH. Pa onda dolazi drugi sudija koja je u građanskom ratu u BiH bila zamjenica komandanta brigade Armije BiH u Konjicu, području ratnih zločina protiv srpskog naroda i dvojice dječaka od 5 i 7 godina, svirepo ubijenih od pripadnika Armije BiH. Sudija Sena Uzunović odbija prijedloge Dodikove odbrane uporno čuvajući Kristijana Šmita od saslušanja o njegovom nelegalnom statusu. Svi nabrojani učesnici postupka protiv Dodika navodno su birani CMS sistemom za automatsko upravljanje tužilačkim i sudskim predmetima. Tako CMS be-ha krivosuđa „automatski slučajno“ za sve aktere procesa protiv Dodika izabere muslimane Bošnjake, po principu „kadija te tuži, kadija ti sudi“. Svi oni neskriveno navode da su se rukovodili uputama OHR-a. Takvo sprdanje sa pravom, nije više zona sumraka, već tamna noć. Tome nije kraj, nego to „krivosuđe“ pokrene postupak protiv predsjednika Republike Srpske, predsjednika Narodne skupštine, predsjednika Vlade, narodnih poslanika, iako su svi zaštićeni ustavnim i zakonskim imunitetom. Još traže da ih hapsi ne samo SIPA kao vanustavna policijska služba BiH, već i EUFOR kao mirovne snage koje nemaju takav mandat. Dakle, prijetnjom upotrebe sile „krivosuđe BiH“, ruši ustavni poredak, raspisuje potjernice i traže da to potvrdi Interpol koji to naravno odbije. A šta na sve to kaže Evropa ? Kažu da je takvo vanustavno pravosuđe nezavisno, da se Dodik i ostali moraju povinovati njegovim odlukama. Hor papagaja, vrlo naoštren prema Republici Srpskoj, iako to uvijaju u kritiku protiv Dodika. Ako vanustavno krivosuđe BiH napada demokratske izabrane nosioce funkcija Republike Srpske, onda je to napad na Republiku, kao državotvorni entitet BiH, potvrđen međunarodnim Dejtonskim sporazumom, a to je onda napad na međunarodno pravo. Kažu da Republika Srpska ruši Dejtonski sporazum, a nikada ne navode nijedan član koji se ruši nekim aktom Republike Srpske. Ne znaju ni šta piše u Dejtonskom sporazumu, ali im to ne smeta da papagajski optužuju Dodika, Stevandića, Viškovića, srpsku stranu, uskoro će i srpska djeca biti kriva, jer istoriju odbrambeno-otadžbinskog rata uče po udžbenicima Republike Srpske.

Petnaestak godina pišući tekstove o Evropi, završavam onim što je odavno izrekao Edgar Moren, francuski filozof i sociolog: „ Za mene, za nas, Evropa bijaše riječ koja laže.“

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije