POLITIKA UCENA, SANKCIJA I BOMBI: Srbija je bila poligon za uspostavljanje novog svetskog poretka

CRNA NIT" kontinuiteta rasizma prema srpskom narodu ogledala se, "zahvaljujući" globalnim masovnim medijima - u do tada nezapamćenim razmerama - u "satanizaciji" i "nacifikaciji" sprovođenoj tokom dve decenije, od ranih devedesetih godina prošlog veka.

Alibi diplomatija : Srpska delegacija na pregovorima u Rambujeu , Foto Profimedija, Tanjug, Asošijeted pres, EPA, Jutjub, Printskrin, Tviter, Vikipedija, Fejsbuk, Dokumentacija “Novosti” i “Borbe”

Intenzitet i "amplitude" tog procesa razlikovale su se, u kontekstu ukupnih političkih i ekonomskih prilika na Balkanu i u svetu, ali je model ostajao, u svojoj suštini, isti - svim sredstvima izvršiti medijsku satanizaciju.

Na međunarodnom planu, medijska "nacifikacija" Srbije i srpskog naroda, imala je sledeće razloge:

- legitimizacija podrške secesionističkim republikama, pre svega Hrvatskoj i unitarnoj Bosni i Hercegovini, pod dominacijom bosanskih muslimana;

- segregacija Savezne Republike Jugoslavije iz OUN, sistemom "prazne stolice";
- legitimizacija neomilitarizma i neokolonijalizma, sa predtekstom "humanitarnog intervencionizma" i uspostavljanja "protektorata";

- definisanje nove uloge NATO, koji je od, osnivačkim aktom proklamovanog, defanzivnog, poprimio ofanzivni karakter, sa "pravom" da dejstvuje "van svoje teritorije" (granice zemalja za čiju je odbranu, deklarativno, namenjen);

- redefinisanje suvereniteta, tradicionalnom konceptu najviše državne vlasti,

- uspostavljanje Međunarodnog krivičnog "tribunala" za bivšu Jugoslaviju i Ruandu, po ugledu na Nirnberški proces;

Hans - Ditrih Genšer je dogovarao sa Stipom Mesićem rušenje Jugoslavije, Foto Profimedija, Tanjug, Asošijeted pres, EPA, Jutjub, Printskrin, Tviter, Vikipedija, Fejsbuk, Dokumentacija “Novosti” i “Borbe”

NEPOSREDNE posledice medijske "nacifikacije" srpskog naroda, odnosno sprovođenju tzv. Bi-Es-Bi politike (Blackmails-Sanctions-Bombs / ucene-sankcije-bombe) u vidu ultimatuma, nameću se politički dokumenti koji su neprihvatljivi za državu, i(li) narod na koji se pritisci odnose (istorijska paralela: Austro-Ugarski ultimatum Srbiji 1914 - Rambuje 1999), potom se, manipulacijama i pritiscima u OUN i drugim međunarodnim institucijama nametne izolacija te zemlje, a ako ni to ne bude dovoljno za ostvarenje ciljeva određenih globalističkih krugova, pribegava se ratnoj opciji. To potvrđuju sveobuhvatne sankcije OUN prema srpskom narodu, i svim građanima koji u Srbiji žive, i bombardovanje Srba, najpre u Bosni i Hercegovini, a potom u Srbiji.

Razbijanje Jugoslavije, delovanjem više spoljašnjih nego unutrašnjih faktora, bio je i jeste zločin koji je iznedrio sve druge zločine. Bez obzira na to što po srpski narod ta državna tvorevina - izuzetno komplikovana za "održiv razvoj" - koja u tri navrata nije pokazala svoju opravdanost, i "loša" Jugoslavija bila je bolja od "dobrog" rata.

Nacifikacija Nemačke, i "proizvodnja Trećeg rajha", bila je internacionalni proizvod. I razbijanje SFR Jugoslavije bilo je internacionalni proizvod, i to ne samo od strane onih tzv. južnoslovenskih nacija i nacionalih manjina koje su tu državu činile. To posebno potvrđuju delovanja tadašnjih najmilitantnijih krugova Nemačke i Vatikana. Naime, ministar inostranih poslova Nemačke Genšer se tokom jula 1991. godine, pre početka rata, svim raspoloživim, svim dozvoljenim i nedozvoljenim sredstvima, zalagao za momentalno priznanje secesionističkih republika, a istovremeno Vatikan vrši permanentan pritisak na evropske zemlje da priznaju Hrvatsku i Sloveniju.

* * * * * * * * *

POTIRANjE IDEALA SLOBODE, MIRA I JEDNAKOSTI

KLjUČNU ULOGU u raspadu Jugoslavije imao je papa Jovan Pavle Drugi koji avgusta 1991. godine šalje u Jugoslaviju svog "ministra spoljnih poslova" nadbiskupa Žan-Luja Pjera Turana (1943-2018) koji po povratku u Vatikan podnosi izveštaj da je Srbija neosporni agresor. Prema Stjepanu Mesiću, "papa i Genšer složili su se sa potpunim razbijanjem Jugoslavije", jer bi to vodilo ostvarenju njihovih geostrateških interesa. Božo Dimnik, slovenački lobista i bonvivan, "prošvercovao" je preko "već podmazanih germanskih granica" Mesića na tajni sastanak sa Hansom Ditrihom Genšerom, krajem 1991, uz pomoć grofa Angusa Vilhelma Uda Ravena fon Daglasa (1913-2007) iz starog germanizovanog i protestantizovanog klana, magnata uglja. Tada su secesionisti Slovenci i Hrvati radili koordinirano i složno "od Novog Zelanda do Amerike" (Dojče vele, 13. 1. 2017., na 25-godišnjicu priznanja Slovenije i Hrvatske, baš na pravoslavnu Novu godinu). Franjo Tuđman je bio kategoričan na Jelačića placu 24. maja 1992: "Jest, rata ne bi bilo da smo odustali od svog cilja da stvorimo samostalnu i nezavisnu Hrvatsku."

Ključnu ulogu u raspadu Jugoslavije imao je Papa Jovan Pavle Drugi, Foto Profimedija, Tanjug, Asošijeted pres, EPA, Jutjub, Printskrin, Tviter, Vikipedija, Fejsbuk, Dokumentacija “Novosti” i “Borbe”

I medijska "nacifikacija" srpskog naroda bila je internacionalni proizvod. Sprovođena je čitavim "arsenalom", stotina i hiljada zvaničnih i nezvaničnih organizacija, fondacija, nevladinih organizacija, medija i "angažovanih pojedinaca", nastalih uglavnom u vreme Hladnog rata i bipolarnog sveta, podeljenog na "Zapad" i "Istok". Sa, proklamovanim, "prestankom Hladnog rata", većina tih institucija našla je svoj raison d'etre i u borbi "protiv srpskog nacizma". Na primeru Srbije, menjao se, u velikoj meri, svetski politički poredak. Na primeru Iraka, menjao se, u velikoj meri, svetski ekonomski poredak.

Medijska "nacifikacija" Srbije koordinirana je iz više "centara moći", po pravilu, iz onog dela sveta koji je sebe, u jednom pulsirajućem momentu 20. veka, nazvao Zapad. Ti "centri moći" imaju zajednički imenitelj: globalizam, ili preciznije - "stvaranje uređenog svetskog društva". U tom procesu stvaranja za medije je bilo i jeste normalno i vrhunac demokratije i humanosti kršenje pravila univerzalnog međunarodnog prava.

Sjedinjene Države, kakav apsurd, prekršile su i sopstveno pravo - Smitsonovu deklaraciju od 7. januara 1932. godine - po kome su se obavezale da neće priznavati države koje proizađu iz nasilnih promena.

NAIZGLED PARADOKSALNO, upravo koristeći se nacističkim metodama, određeni moćni politički i medijski krugovi vršili su medijsku "nacifikaciju" srpskog naroda. To je doprinelo "opravdanju vežbi iz pravne hipokrizije" - ona je i danas na delu i deluje geometrijskom progresijom - kao i svođenju međunarodnog prava na oruđe i oružje centara globalizma. O tome rečito govori ultimatum o nestanku Jugoslavije kao države i subjekta međunarodnog prava, koga je na vrlo arogantan način iskazao lord Karington na vanrednoj konferenciji o Jugoslaviji 18. oktobra 1991. godine, čija je suština: nema alternative prekrajanju prostora Jugoslavije (upravo po modelu koji je primenio Adolf Hitler 1941. godine).

Pukovnik Pol Flečer i Klinton 1999. pre početka bobardivanja Srbije, Foto Profimedija, Tanjug, Asošijeted pres, EPA, Jutjub, Printskrin, Tviter, Vikipedija, Fejsbuk, Dokumentacija “Novosti” i “Borbe”

Time je omogućeno da "pravo" na razbijanje države i na secesiju ima primat nad pravom očuvanja države - nad pravom na očuvanje države članice Ujedinjenih nacija.

Ne čude Klintonove tvrdnje, izrečena prilikom "objašnjenja" američkim radnicima, a potom celoj naciji, "razloga bombardovanja Jugoslavije", da bi se sprečio rat širih razmera, jer po njemu Srbija je izazvala obe svetske kataklizme. Nije više iznenađenje ni oslobađajuća presuda Haškog tribunala hrvatskom generalu Gotovini i albanskom ratnom lideru Haradinaju. Haradinajev britanski advokat Ben Emerson, u vrhunskim tradicijama licemerja usudio se čak reći da optužnica nikada nije ni trebalo da bude podignuta jer se "Haradinaj borio za slobodu i nije trebalo da sedi na istim optuženičkim klupama kao koljači iz Beograda", istakavši da je to ekvivalent stavljanja lidera francuskog otpora pored predstavnika Hitlerovog Trećeg rajha. Ta i takva objašnjenja jesu upravo izraz nekad brutalnog, nekad sofisticiranog neonacizma-neofašizma od koga su mediji i određeni politički krugovi polazili u procesu medijske "nacifikacije" srpskog naroda i potiranju političko-etičkih ideala: slobode, mira, jednakosti, pravde, solidarnosti i poštovanja prava na različitost.

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije